Julius Janonis
|
| Data i miejsce urodzenia
|
4 kwietnia 1896
Birże
|
| Data i miejsce śmierci
|
30 maja 1917
koło Carskiego Siela
|
| Zawód, zajęcie
|
poeta, marksista
|
|
|
Julius Janonis (ur. 4 kwietnia 1896 w Birżach, zm. 30 maja 1917 w Petersburgu[1]) – litewski poeta i marksista.
Życiorys
Urodził się w 1896 w Birżach. Od 1913 uczył się w gimnazjum w Szawlach, brał udział w działalności świtów, zaangażował się w ruch robotniczy i został marksistą. W czasie I wojny światowej przeniósł się do Woroneża i uczył się w gimnazjum litewskim. W 1916 przeniósł się do Petersburga i wstąpił tam do partii bolszewickiej. W latach 1916/1917 był więziony za działalność rewolucyjną w Petersburgu i w Witebsku[1]. Po rewolucji lutowej został zwolniony z więzienia jako sekretarz Komitetu Okręgowego Litwy Rosyjskiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej i jako korektor gazety Tiesa (Prawda). Ciężko chory na gruźlicę, popełnił samobójstwo[1].
Twórczość
Janosis swoje pierwsze utwory pisał w wieku 14 lat, charakteryzowały je wtedy motywy natury, kłopotów, niesprawiedliwości społecznej oraz sprzeczności marzeń i rzeczywistości. Jego utwory z lat 1910–1913 były naznaczone wpływami Maironisa[1]. W latach 1914–1917 Janonis były znany jako twórca poezji politycznej, poeta-agitator, twierdzący, że ówczesny system był zły i należało go zmienić. Pisał ekspresyjne wiersze dla dzieci, felietony i publicystykę. Tłumaczył również dzieła Aleksandra Puszkina i Aleksieja Kolcowa. Jego prace były publikowane m.in. po rosyjsku, łotewsku i po turkmeńsku[1].
Upamiętnienie
W 1976 w Birżach powstał pomnik poety autorstwa V. Brėdikisa i K. Bogdonasa[1][2].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
