Urodził się 16 lutego 1887 w Sosnowcu, w rodzinie Franciszka i Marii z Kazaneckich[1][2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 40 pułku piechoty. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[3]. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari[4].
1 czerwca 1921 pełnił służbę w Oddziale V Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był 40 pp we Lwowie[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 488. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu w 40 pp[7]. W 1923 był dowódcą I batalionu[8]. 3 października 1924 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 3 Batalionu Granicznego w Hoszczy[9][10][11]. 23 stycznia 1928 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 52. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. 12 marca 1929 został przeniesiony z KOP do 59 Pułku Piechoty w Inowrocławiu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[13][14]. Z dniem 31 sierpnia 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[15]. Zamieszkał w Warszawie przy ul. Tamka 19 m. 35[16].
18 kwietnia 1942 przybył do obozu koncentracyjnego Auschwitz, w którym zmarł 18 sierpnia tego roku[17].
