| Pełne imię i nazwisko
|
Jorge Nunes Barroso
|
| Data i miejsce urodzenia
|
20 marca 1966
Rio de Janeiro
|
| Wzrost
|
178 cm
|
| Pozycja
|
napastnik
|
| Informacje klubowe
|
| Klub
|
San Pedro Pirates (trener)
|
| Kariera seniorska[a]
|
|
|
| Kariera trenerska
|
|
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Jorge „Lindo” Nunes Barroso (ur. 20 marca 1966 w Rio de Janeiro) – brazylijski piłkarz występujący na pozycji napastnika, trener piłkarski, obecnie prowadzi belizeński San Pedro Pirates.
Kariera klubowa
Nunes pochodzi z Rio de Janeiro i rozpoczynał swoją karierę piłkarską w tamtejszym zespole Bangu AC[1]. Stamtąd w wieku dziewiętnastu lat przeszedł do salwadorskiego CD Luis Ángel Firpo[1]. W krajach Ameryki Środkowej spędził już resztę swojego życia[1]. W salwadorskiej Primera División zadebiutował 2 czerwca 1985 w wygranym 3:0 meczu z UCA, w którym strzelił również premierowego gola[1]. W Firpo występował przez półtora roku, zdobywając 12 bramek w lidze salwadorskiej[1]. W styczniu 1987 odszedł do honduraskiego CD Motagua, po czym kontynuował swoją karierę w Gwatemali kolejno w klubach Comunicaciones FC, Aurora FC i CSD Suchitepéquez[1]. Następnie przez rok był graczem belizeńskiego Juventus FC[1].
W 1994 roku Nunes powrócił do Salwadoru, dołączając do drugoligowego CD Sonsonate[1]. Ze względu na problemy proceduralne rozegrał tam tylko jedno spotkanie, a następnie przeszedł do Acajutla FC[2], dla którego strzelił jednego gola[1]. Później był zawodnikiem innego salwadorskiego drugoligowca, CD Arcense, gdzie spotkał się ze swoimi rodakami – trenerem Tupinambą dos Santosem i piłkarzem Eduardo Santaną[1]. Solidaryzując się ze skłóconym z zarządem Dos Santosem, Nunes i Santana zdecydowali się odejść z zespołu[1]. Nunes ponownie zasilił Juventus FC, z którym wywalczył dwa mistrzostwa Belize (1995/1996, 1996/1997)[1]. Karierę kończył w Gwatemali w drugoligowym CF Universidad de San Carlos oraz trzecioligowych Juventud Retalteca i Deportivo Santa Catarina Pinula, a bezpośrednią przyczyną zakończenia gry w piłkę była kontuzja więzadeł krzyżowych[1].
Kariera szkoleniowa
Przygotowania do uzyskania licencji trenera piłkarskiego pierwszego stopnia Nunes rozpoczął już w 1989 roku[1]. Licencję drugiego i trzeciego stopnia uzyskał w Gwatemali pod koniec lat 90[1]. W roli trenera zadebiutował w 2000 roku w gwatemalskim Deportivo Carchá, a w 2001 roku był w sztabie Deportivo Zacapa[1]. W duecie z Eduardo Santaną utrzymali się z nim w lidze gwatemalskiej, a później zakwalifikowali się do ligowej fazy play-off, lecz odeszli z klubu w wyniku różnicy zdań z zarządem[1]. W 2002 roku trenował swój były klub, belizeński Juventus FC[1]. Później pracował w Belizeńskim Związku Piłki Nożnej jako selekcjoner reprezentacji Belize U-17 w razem z Eduardo Santaną[1]. Poprowadził ją w środkowoamerykańskich kwalifikacjach do Mistrzostw CONCACAF U-17, wysoko przegrywając z Kostaryką (0:8) i Panamą (0:4)[3]. Trenował również reprezentację Belize U-21[1].
W tamtym okresie Nunes zdecydował się osiąść na stałe w belizeńskim mieście Orange Walk, gdzie założył rodzinę (jego żona jest Belizenką)[1]. Po raz kolejny prowadził tamtejszy Juventus FC[1], a następnie inne kluby z ligi belizeńskiej – kolejno Calcutta Bulls, Mango Creek FC[4], Wagiya FC[5], San Pedro Dolphins, FC Belize (dwa wicemistrzostwa Belize), ponownie San Pedro Dolphins, Orange Walk United FC[6], Belize Defence Force FC i Police United FC[1] oraz był asystentem trenera Freda Garcii w FC Belize[7]. Pracował również jako asystent Leroya Sherriera Lewisa oraz Edmunda Pandy'ego w Belmopan Bandits FC, a potem asystował też Lewisowi w reprezentacji Belize[8]. Prowadził również pierwszą drużynę Belmopan Bandits[1].
W lutym 2015 Nunes został selekcjonerem reprezentacji Belize[9], którą poprowadził w eliminacjach do Mistrzostw Świata w Rosji[10]. Belizeńczycy pokonali wówczas w pierwszej rundzie Kajmany (0:0, 1:1) dzięki bramce wyjazdowej, w drugiej rundzie Dominikanę (2:1, 3:0), zaś w trzeciej rundzie ulegli Kanadzie (0:3, 1:1). Prowadzona przez niego drużyna była chwalona za próbę zaadaptowania ofensywnego stylu gry[8]. Za jego kadencji Belize awansowało na najwyższe w historii miejsce w rankingu FIFA (114.)[11].
Po odejściu z reprezentacji Nunes ponownie prowadził Police United FC[1]. W sezonie 2018/2019 Closing doprowadził klub San Pedro Pirates FC do pierwszego w jego historii mistrzostwa Belize[12]. Został także wówczas wybrany w oficjalnym plebiscycie najlepszym trenerem ligi belizeńskiej[12].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y Samuel Martell: Jorge "Lindo" Nunes: "Me quedé en Centroamérica por el fútbol". [w:] El Gráfico [on-line]. elgrafico.com, 9 stycznia 2020. [dostęp 2020-10-12]. (hiszp.).
- ↑ Jorge Nunes. [w:] ZeroZero [on-line]. zerozero.pt. [dostęp 2020-10-12]. (hiszp.).
- ↑ James Goloboy: CONCACAF U-17 World Cup Qualifying Tournament 2003. [w:] RSSSF [on-line]. rsssf.com, 29 czerwca 2004. [dostęp 2020-10-12]. (ang.).
- ↑ Placencia Pirates take midnight BPFL marathon!!. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 28 sierpnia 2005. [dostęp 2020-10-12]. (ang.).
- ↑ Wagiya impressive – FC Belize stagger. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 1 listopada 2006. [dostęp 2020-10-30]. (ang.).
- ↑ R.G. City Boys United the only undefeated team in the nation. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 20 kwietnia 2011. [dostęp 2020-10-30]. (ang.).
- ↑ Unfinished business. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 31 stycznia 2014. [dostęp 2020-10-18]. (ang.).
- ↑ a b Belmopan Bandits in drivers’ seat for UNCAF. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 19 sierpnia 2014. [dostęp 2020-10-18]. (ang.).
- ↑ F.F.B. Introduces National Team. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 26 lutego 2015. [dostęp 2020-10-18]. (ang.).
- ↑ Jaguars prepare for second leg against Canada. [w:] Love FM [on-line]. lovefm.com, 8 września 2015. [dostęp 2020-10-12]. (ang.).
- ↑ The FIFA/Coca-Cola World Ranking - Ranking Table. [w:] FIFA [on-line]. fifa.com. [dostęp 2020-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 czerwca 2016)]. (ang.).
- ↑ a b San Pedro Pirates are first time National Football Champions of Belize. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 22 maja 2019. [dostęp 2020-10-15]. (ang.).
Bibliografia
