Jess Phillips

Jess Phillips
Ilustracja
(2024)
Pełne imię i nazwisko

Jessica Rose Phillips

Data i miejsce urodzenia

9 października 1981
Birmingham

Poseł do Izby Gmin
z okręgu Birmingham Yardley
Okres

od 7 maja 2015

Przynależność polityczna

Partia Pracy

Poprzednik

John Hemming(inne języki)

Multimedia w Wikimedia Commons

Jessica Rose Phillips z domu Trainor[1][2] (ur. 9 października 1981 w Birmingham[3]) – brytyjska polityczka, członkini Partii Pracy. Od 2015 posłanka do Izby Gmin.

Życiorys

Młodośc i wykształcenie

Urodziła się i wychowała w Birmingham. Jest córką nauczyciela języka angielskiego i urzędniczki NHS. Oboje jej rodzice należeli do Partii Pracy[3]. Ukończyła historię społeczno-gospodarczą i politykę społeczną na Uniwersytecie w Leeds oraz studia podyplomowe z zakresu zarządzania w sektorze publicznym na Uniwersytecie w Birmingham. Pracowała m.in. dla Women's Aid(inne języki) (organizacji walczącej z przemocą domową wobec kobiet i dzieci).

Dziłalność polityczna

W wieku 14 lat wstąpiła do Partii Pracy[4]. Wystąpiła z niej w 2005 (razem ze swoimi rodzicami), w proteście przeciwko decyzji rządu Tony'ego Blaira o udziale wojsk brytyjskich w wojnie w Iraku. Powróciła do partii po przegranych przez nią wyborach parlamentarnych w 2010[5]. W 2012 została wybrana do rady miejskiej Birmingham[6]. Podczas wyborów w 2015 po raz pierwszy kandydowała do Izby Gmin. Zdobyła w nich mandat w okręgu Birmingham Yardley, pokonując Johna Hemminga(inne języki) – dotychczasowego parlamentarzystę z ramienia Liberalnych Demokratów[7]. Uzyskiwała reelekcje poselskie w tym okręgu w latach 2017, 2019 i 2024[8].

Po wyborze do niższej izby brytyjskiego parlamentu, początkowo pełniła funkcję prywatnej sekretarz Lucy Powell (będącej ministrem edukacji w gabinecie cieni). W 2016 zrezygnowała z tego stanowiska, protestując w ten sposób przeciwko sposobowi kierowania Partią Pracy przez Jeremy'ego Corbyna[9]. W tym samym roku popierała Angelę Eagle(inne języki) (a po jej rezygnacji z kandydowania – Owena Smitha), w wyborach na stanowisko lidera laburzystów. Podczas kolejnych wewnątrzpartyjnych wyborów, początkowo zgłosiła własną kandydaturę, lecz 31 stycznia 2020 wycofała się z nich i udzieliła poparcia Lisie Nandy[10]. W kwietniu 2020 – po objęciu przywództwa w Partii Pracy przez Keira Starmera, objęła w utworzonym przez niego nowym gabinecie cieni funkcję zastępczyni minister spraw wenętrzych Yvette Cooper, ds. ochrony przed przemocą domową. 15 listopada 2023 zrezygnowała z tego stanowiska, w związku z (odmiennym od oficjanego stanowiska partii) sposobem swojego głosowania w sprawie uchwały dotyczącej zawieszenia broni w Strefie Gazy[11].

9 lipca 2024, po utworzeniu gabinetu przez Keira Starmera, objęła stanowisko podsekretarza parlamentarnego ds. ochrony i przemocy wobec kobiet i dziewcząt w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych[12].

Życie prywatne

Jest zamężna i ma dwóch synów. Jej mąż Tom Phillps, jest kuzynem piłakarza Kevina Phillipsa. Gdy miała 20 lat, zdiagnozowano u niej zakażenie wirusem wirusem brodawczaka ludzkiego[3][5]. Jest autorką 3 książek[13].

Przypisy

  1. ↑ Tom Herbert, Who is rumoured Labour leadership contender Jess Phillips? [online], Evening Standard, 3 stycznia 2020 [dostęp 2024-08-30] (ang.).
  2. ↑ Alison Stacey, Ex-addict brother of Jess Phillips has helped save a man’s life [online], Birmingham Live, 13 maja 2019 [dostęp 2024-08-30] (ang.).
  3. ↑ a b c Jess Philips - Labour MP who quit frontbench over Gaza stance [online], Politics.co.uk [dostęp 2024-08-30] (ang.).
  4. ↑ Jess Phillips MP: Women, Class, Politics | The Political Studies Association (PSA) [online], Jess Phillips MP: Women, Class, Politics | The Political Studies Association (PSA) [dostęp 2024-09-04] (ang.).
  5. ↑ a b Rachel Cooke, Jess Phillips: someone to believe in [online], www.theguardian.com, 6 marca 2016 [dostęp 2024-09-04] (ang.).
  6. ↑ Jasbir Authi, Longbridge councillor Jess Phillips be victims' champion for Birmingham [online], Birmingham Live, 21 czerwca 2012 [dostęp 2024-09-05] (ang.).
  7. ↑ The U.K. Election 2015 [online], www.bloomberg.com [dostęp 2024-09-05].
  8. ↑ Jess Phillips MP. Parliamentary career [online], www.parliament.uk/ [dostęp 2024-09-05] (ang.).
  9. ↑ Labour leadership contenders: Jess Phillips [online], www.bbc.com, 13 stycznia 2020 [dostęp 2024-09-05] (ang.).
  10. ↑ Labour leadership: Jess Phillips quits race to succeed Jeremy Corbyn [online], www.bbc.com, 21 stycznia 2020 [dostęp 2024-09-05] (ang.).
  11. ↑ ‘Heavy heart’: Jess Phillips’ letter of resignation in full [online], www.theguardian.com, 15 listopada 2023 [dostęp 2024-09-05] (ang.).
  12. ↑ Jess Phillips made minister following frontbench resignation over Middle East [online], Sky News [dostęp 2024-09-05] (ang.).
  13. ↑ Jess Phillips [online], Birmingham Museums [dostęp 2024-09-05] (ang.).

Bibliografia

  • J. Phillips, Everywoman: One Woman’s Truth About Speaking the Truth (Hutchinson, 2017) ISBN 978-1786330772
  • J. Phillips, Truth to Power: 7 Ways to Call Time on BS (Monoray, 2019) ISBN 978-1913183011
  • J. Phillips, The Life of an MP – Everything you really need to know about politics (Simon & Schuster, 2022) ISBN 9781398500921

Linki zewnętrzne