Był synem Jana – urzędnika magistratu w Wieliczce, i Stefanii z Bretschneiderów. Od roku 1904 uczęszczał do gimnazjum w Podgórzu a następnie do III Gimnazjum w Krakowie gdzie w 1912 zdał maturę[2]. Został studentem prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1912–1914 był członkiem Związku Strzeleckiego w Wieliczce.
7 sierpnia 1914 znalazł się jako sierżant w grupie 37 członków Związku Strzeleckiego włączonego w skład 1 kompanii V batalionu I Brygady Legionów Polskich. 25 grudnia 1914 został poważnie ranny w obie ręce i bark w bitwie pod Łowczówkiem. Od 26 grudnia 1914 do 17 marca 1917 znajdował się w rosyjskiej niewoli w obozie jenieckim w Samarze. Po powrocie najpierw w macierzystej jednostce a następnie od 17 listopada 1918 jako kapitan w 5 pułku piechoty.
1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w baonie zapasowym 5 pp Leg., a jego oddziałem macierzystym był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr 1 w Warszawie-Powązkach[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 137. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy, a jego oddziałem macierzystym był nadal WOZG Nr 1[4]. W następnych latach pełnił służbę w 1 Okręgowym Szefostwie Intendentury w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr 1[5][6]. W latach 1928–1934 pełnił służbę w 2 Okręgowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Lublinie[7][8]. W grudniu 1934 roku został przeniesiony do Szefostwa Intendentury Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie na stanowisko kierownika referatu[9]. 27 czerwca 1935 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów intendentów[10]. Od 15 listopada 1935 obowiązki służbowe łączył ze społeczną funkcją skarbnika Okręgu Lubelskiego Ligi Morskiej i Kolonialnej[11]. W 1939 roku pełnił służbę w Departamencie Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisku kierownika referatu zaopatrzenia Wydziału Kwaterunkowego[12]. W tym samym roku opublikował pracę Związki Strzeleckie w obwodzie wielickim 1912–1914.
We wrześniu 1939 roku został internowany w Rumunii[13], a w marcu 1941 roku przekazany Niemcom i osadzony w Oflagu VI E Dorsten. 17 września następnego roku został przeniesiony do Oflagu VI B Dössel[14].Tu w 1947 roku dostał wylewu krwi do mózgu. Tego jeszcze roku powrócił do Polski zmarł w 1951[15].
↑Jadwiga Duda, W 90-tą rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości (1918–2008) udział Wieliczan w walce o niepodległość [w:] „Biuletyn Wielicki”, z. 76, wyd. 2008, s. 13.
.png){kind=small}
