17 listopada 1950 po ukończeniu liceum ogólnokształcącego, rozpoczął studia wojskowe w Oficerskiej Szkole Lotniczej nr 5 w Radomiu. Uwieńczeniem ukończenia szkoły była promocja 3 marca 1952 podczas której został promowany do stopnia chorążego[2]. Następnie został skierowany do Bemowa, gdzie rozpoczął zawodową służbę w 1 pułku lotnictwa myśliwskiego[3] na stanowiskach: od 10 sierpnia 1952 starszego pilota, od 2 lipca 1953 dowódcy klucza lotniczego, od 8 października 1954 pomocnika dowódcy eskadry ds. nawigacji, od 31 sierpnia 1955 dowódcy eskadry lotniczej. Następnie awansuje 1 lipca 1957 na etat zastępcy dowódcy pułku ds. liniowych, które wykonuje do 27 kwietnia 1960[4].
7 października 1960 został skierowany na Kurs Doskonalenia Dowódców Pułków w Centrum Szkolenia w Modlinie, który ukończył 5 lipca 1961[4]. Następnie 6 lipca 1961 został wyznaczony na etat dowódcy 28 pułku lotnictwa myśliwskiego[5] OPK w Słupsku, którym dowodził do 30 września 1964[4](inne źródło podaje, że dowódcą pułku w Słupsku został 11 września 1961 i był nim do 18 września 1964[6]).
1 października 1964 został służbowo skierowany do Rembertowa, gdzie studiował na Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, które ukończył 28 sierpnia 1967[7]. Po studiach otrzymał przydział służbowy do Wrocławia, gdzie przyjął obowiązki szefa Lotnictwa Myśliwskiego w 3 Korpusie Obrony Powietrznej Kraju, które wykonywał do 20 listopada 1971[7].
21 listopada 1971 otrzymał służbowy przydział do Gdyni, gdzie wyznaczono go na stanowisko Szefa Lotnictwa w Dowództwie Marynarki Wojennej[7] (inne źródło podaje, że stanowisko szefa Dowództwa Lotnictwa i OPL MW objął 9 czerwca 1972 r.[8]). W trakcie pełnienia tych obowiązków 5 kwietnia 1976 rozpoczął kurs w przeszkoleniu kierowniczej kadry Marynarki Wojennej w Wojskowej Akademii Marynarki Wojennej ZSRR, który ukończył 7 czerwca 1976.[7]. Po kursie był dalej Szefem Lotnictwa Marynarki Wojennej i był nim do 7 sierpnia 1985.
8 sierpnia 1985 z przyczyn zdrowotnych został przeniesiony do rezerwy[7]. Podczas zawodowej służby był pilotem wojskowym pierwszej klasy wykonując pilotaż na różnych typach samolotów o nalocie ogólnym 2500 godzin[7]. Pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (kwatera 27-23-14)[9].
Grób kmdra Jerzego Figurskiego na cmentarzu Witomińskim
Józef Zieliński: Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2000. Poznań: Redakcja Czasopism WLOP, 2001. ISBN 83-909008-6-6.
Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
Czesław Ciesielski, Walter Pater, Jerzy Przybylski: Polska Marynarka Wojenna, 1918-1980: zarys dziejów. Bellona, 1992, s. 383.
Józef Zieliński, Marian Mikołajczuk: Historia polskiego lotnictwa wojskowego 1945 -1962. Warszawa: ZP Grupa Sp. z o.o.; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2010. ISBN 978-83-61529-78-1. Brak numerów stron w książce
.svg){kind=small}
