PROFILPELAJAR.COM

Jerzy Jan Drewnowski
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1918 ; Łuków
Data śmierci	24 stycznia 1996
Zawód, zajęcie	polityk, dziennikarz, dyplomata
Stanowisko	poseł do Krajowej Rady Narodowej i na Sejm Ustawodawczy (1945–1949), wiceminister informacji i propagandy (1946–1947), wiceminister kultury i sztuki (1947–1948)
Partia	SL, PZPR
	Odznaczenia

Jerzy Jan Drewnowski, także Jan Jerzy Drewnowski, pseudonimy „Stanisław”, „Głażewski” „Józef” (ur. 2 stycznia 1918 w Łukowie zm. 1996^[1]) – polski polityk, dziennikarz i dyplomata, oficer ludowego Wojska Polskiego. Poseł do Krajowej Rady Narodowej i na Sejm Ustawodawczy (1945–1949), podsekretarz stanu w Ministerstwie Informacji i Propagandy (1946–1947) oraz Ministerstwie Kultury i Sztuki (1947–1948).

Życiorys

Syn Karola^[2], pochodził z rodziny inteligenckiej^[3]. W 1936 ukończył I Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie^[4]^[5], w latach 1936–1939 studiował ekonomię polityczną w Szkole Głównej Handlowej (bez uzyskania dyplomu). W tych latach redagował też lewicowy tygodnik „Orka na Ugorze” i związał się ze Stronnictwem Demokratycznym, był także zastępowym 23 Warszawskiego Szczepu Harcerzy^[6]. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, po odniesieniu ran trafił do niewoli niemieckiej, z której uciekł. W październiku 1939 rozpoczął tworzenie w Warszawie konspiracyjnej organizacji Polska Ludowa Akcja Niepodległościowa, w której był komendantem, dokonując kilku aktów sabotażu. Zagrożony aresztowaniem w 1940 wyjechał do ZSRR (Gestapo aresztowało wówczas część jego rodziny^[6]) Trafił wówczas do łagru, w którym przebywał do 1943^[7]. Do Polski powrócił dopiero w grudniu 1944 lub 1945 w szeregach ludowego Wojska Polskiego^[1]^[2].

W Polsce pracował jako korespondent wojenny pisma „Polska Zbrojna” (1944–1945), a także w tygodniku „Chłopi”, związanym ze Związkiem Samopomocy Chłopskiej w Lublinie. W 1945 przeniósł się z Lublina na Dolny Śląsk, gdzie wstąpił do Stronnictwa Ludowego i został wiceprezesem jego zarządu wojewódzkiego. Od lipca 1945 do września 1946^[8] kolejno w Legnicy i we Wrocławiu kierował pierwszym na Ziemiach Odzyskanych polski dziennik „Pionier” (przekształconym potem w „Słowo Polskie”). Szefował też działowi politycznemu „Gazety Dolnośląskiej”^[9]. Później od 1946 do 1947 był redaktorem naczelnym „Dziennika Ludowego” w Warszawie^[10]. 29 grudnia 1945 złożył ślubowanie w Krajowej Radzie Narodowej, posłem pozostał także w Sejmie Ustawodawczym (do grudnia 1949, kiedy złożył mandat)^[1]^[2]. Od 1946 należał do Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego, był też zastępcą skarbnika (1946–1947) i sekretarzem (1947–1948) Naczelnego Komitetu Wykonawczego SL^[11]. Członkiem ugrupowania pozostał do marca 1949^[12]. Pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Informacji i Propagandy (sierpień 1946 – kwiecień 1947)^[13], a po jego likwidacji w Ministerstwie Kultury i Sztuki (kwiecień 1947 – listopad 1948)^[14].

W latach 1949–1951 był korespondentem Polskiej Agencji Prasowej w Bułgarii (dla całych Bałkanów)^[15], następnie od 1951 do 1957 pracownikiem rozgłośni Polskiego Radia w Warszawie i Szczecinie. Współpracował także z miesięcznikiem „Nowe Drogi”^[3]. W 1958 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Przeszedł do pracy w dyplomacji, w latach 1957–1960 pozostawał zastępcą attaché wojskowego przy ambasadzie PRL w Belgradzie w stopniu podpułkownika. W latach 1961–1967 pracował w Komitecie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą. W 1967 został radcą przedstawiciela Rządu PRL przy Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej w Moskwie^[2]. Później od 1974 do 1979 pozostawał redaktorem naczelnym „Przegląd Technicznego”^[16].

Opublikował kilka książek wspomnieniowych, na podstawie jednej z nich w 1991 nakręcono film pt. „Cynga” z główną rolą Tomasza Łysiaka.

Odznaczenia

W 1946 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za wybitne zasługi w realizacji Premiowej Pożyczki Odbudowy Kraju 1946 r.^[17], a w 1954 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski jako pracownik Polskiego Radia^[18].

Książki

Jerzy Drewnowski, Cynga: wspomnienia z łagrów północy 1940–1944, Warszawa 1989
Jerzy Drewnowski, Kazimierz Koźniewski, Pierwsza bitwa z Gestapo. Wspomnienie o Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej, Warszawa 1969

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. Biblioteka Sejmowa. [dostęp 2025-01-02].
↑ ^a ^b ^c ^d Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2025-01-02].
↑ ^a ^b Dorota Ceglarska. Założyciele i redaktorzy naczelni dzienników „czytelnikowskich”. „Kwartalnik Historii Prasy Polskiej”. 30 (1)/1991. s. 27. ISSN 0137-2998.
↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im.Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. 309. ISBN 83-06-02325-0.
↑ Stefan Kwiatkowski, Michał Wiland: Materiały biograficzne wychowanków Liceum i Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie 1918-1944. Warszawa: 1993, s. 22.
↑ ^a ^b Aleksander Kamiński: Kamienie na szaniec. s. 35. [dostęp 2025-01-03].
↑ Baza osób polskich – Polnische Personendatenbank: Drewnowski, Jerzy. slavistik-portal.de. [dostęp 2025-01-03]. (niem.).
↑ Kochański 2022b ↓, s. 1151.
↑ Michał Żywień: Słowo Polskie ma 60 lat!. Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, 2005. [dostęp 2025-01-03].
↑ Kochański 2022b ↓, s. 1133.
↑ Kochański 2022a ↓, s. 677, 678.
↑ Kochański 2022a ↓, s. 53.
↑ Kochański 2022a ↓, s. 249.
↑ Kochański 2022a ↓, s. 252.
↑ O papowcach po nazwisku. money.pl, 2 grudnia 2013. [dostęp 2025-01-03].
↑ Kochański 2022b ↓, s. 1155.
↑ M.P. z 1946 r. nr 27, poz. 215
↑ M.P. z 1954 r. nr 98, poz. 1160

Bibliografia

Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 2024-12-30].
Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 2. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 2024-12-30].

[bs-1] Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. Biblioteka Sejmowa. [dostęp 2025-01-02].

[ipn-2] Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2025-01-02].

[Ceglarska-3] Dorota Ceglarska. Założyciele i redaktorzy naczelni dzienników „czytelnikowskich”. „Kwartalnik Historii Prasy Polskiej”. 30 (1)/1991. s. 27. ISSN 0137-2998.

[Kujawski-4] Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im.Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. 309. ISBN 83-06-02325-0.

[Kwiatkowski-5] Stefan Kwiatkowski, Michał Wiland: Materiały biograficzne wychowanków Liceum i Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie 1918-1944. Warszawa: 1993, s. 22.

[Kamiński-6] Aleksander Kamiński: Kamienie na szaniec. s. 35. [dostęp 2025-01-03].

[sp-7] Baza osób polskich – Polnische Personendatenbank: Drewnowski, Jerzy. slavistik-portal.de. [dostęp 2025-01-03]. (niem.).

[CITEREFKochański2022b1151-8] Kochański 2022b ↓, s. 1151.

[sdrp-9] Michał Żywień: Słowo Polskie ma 60 lat!. Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, 2005. [dostęp 2025-01-03].

[CITEREFKochański2022b1133-10] Kochański 2022b ↓, s. 1133.

[CITEREFKochański2022a677,_678-11] Kochański 2022a ↓, s. 677, 678.

[CITEREFKochański2022a53-12] Kochański 2022a ↓, s. 53.

[CITEREFKochański2022a249-13] Kochański 2022a ↓, s. 249.

[CITEREFKochański2022a252-14] Kochański 2022a ↓, s. 252.

[money-15] O papowcach po nazwisku. money.pl, 2 grudnia 2013. [dostęp 2025-01-03].

[CITEREFKochański2022b1155-16] Kochański 2022b ↓, s. 1155.

[17] M.P. z 1946 r. nr 27, poz. 215

[18] M.P. z 1954 r. nr 98, poz. 1160

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

PROFILPELAJAR.COM

Jerzy Drewnowski (dziennikarz)

Życiorys

Odznaczenia

Książki

Przypisy

Bibliografia

Read other articles:

Ardasyir I

The Vision (novel)

Federal Reserve System

Casio SK-1

Scott Morrison

Ираклеониты

Michael Levitt

Associazione Sportiva Taranto 1980-1981

密西西比州

Baptists

Tsubame (train)

MRPS35

Patung Kupu-Kupu Bantimurung

محمد توفيق رفعت

Thomas Corwin

Indang, Cavite

Gentry

Edit-a-thon

Schaben

Gabriele Giannantoni