Jerzy Biechoński ps. „Kłos” (ur. 13 kwietnia 1918 w Proszowicach, zm. 8 października 1944 w okolicach Sancygniowa)[1] – polski wojskowy, kapitan Armii Krajowej, dowódca kompanii szturmowej „Dominika” w samodzielnym batalionie szturmowym 106 Dywizji Piechoty AK.
Życiorys
Jerzy Biechoński ukończył szkołę powszechną w Proszowicach, a następnie Państwową Szkołę Przemysłową w Krakowie. Po wkroczeniu wojsk sowieckich w granice II Rzeczypospolitej został wzięty do niewoli sowieckiej[1]. W roku 1940 został wymieniony z Niemcami na jeńców sowieckich[2]. W 1941 roku uciekł z obozu pracy na terenie III Rzeszy[potrzebny przypis] i wrócił do Proszowic, gdzie podejmuje się działalności w lokalnej konspiracji przyjmując pseudonim „Kłos”. Po ukończeniu kursu podchorążych zostaje mianowany dowódcą dywersji na terenie Proszowic. W roku 1944 bierze czynny udział w wydarzeniach związanych z powstaniem Republiki Pińczowskiej. Ginie podczas rozbrajania miny w okolicach Sancygniowa. Spoczywa w Proszowicach[1].
Akcje zbrojne
Odznaczenia
Upamiętnienie
Nazwisko Jerzego Biechońskiego zostało upamiętnione na tablicach pamiątkowych w kościele w Proszowicach oraz w Sancygniowie[potrzebny przypis]. Ponadto co roku w Proszowicach odbywa się marsz pamięci żołnierzy walczących z wrogiem w czasie istnienia tzw. Republiki Pińczowskiej.
Przypisy