Jerome Myers urodził się jako jedno z pięciorga dzieci Abrama i Julii Hillman Myersów. Wczesne lata rodziny przebiegały pod znakiem rozpaczliwej biedy. Ojciec nie dbał o rodzinę i nie był w stanie zabezpieczyć jej bytu od strony finansowej. Podróżował do wielu krajów. Ciężar wychowania dzieci spadł na matkę, która, będąc inwalidką, nie była w stanie sprostać temu zadaniu. W 1877 roku, na czas jej pobytu w szpitalu, dzieci zostały umieszczone w rodzinach zastępczych. Jerome znalazł się w sierocińcu, w którym przebywał do czasu wyzdrowienia matki[1]. Myers swoje trudne dzieciństwo spędzał w Filadelfii, Trenton i Baltimore. W 1881 roku przeprowadził się do Nowego Jorku, gdzie pracował jako malarz szyldów, wnętrz i dekoracji teatralnych. W 1887 roku rozpoczął naukę w Cooper Union, a w roku następnym w Art Students League of New York, w której studiował przez kolejnych 8 lat pod kierunkiem George’a de Foresta Brusha i Kenyona Coxa. Do połowy lat 90. XIX wieku na jego dorobek twórczy składały się rysunki, pastele, akwarele i akwaforty[2]. W latach 90. Myers pracował jako ilustrator gazetowy. W 1896 roku wyjechał do Paryża. Po roku 1900 zajął się etatowo malowaniem. Regularnie wystawiał[3]. W 1904 roku jego prace były wystawiane w Society of American Artists, Municipal Art Society, Lotos Club, Colonial Club i w Universal Exposition w Saint Louis, gdzie za obraz Nocny koncert dostał brązowy medal. W latach 1902–1910 8 jego obrazów zostało wybranych na wystawę w National Academy of Design. W 1908 roku Myers miał swoją pierwszą indywidualną wystawę (25 prac) w Macbeth Gallery w Nowym Jorku, za którą otrzymał pochlebne recenzje krytyków. Był kojarzony z artystami reprezentującymi realizm, choć prace o tematyce miejskiej malował na długo przed nimi, bo już w 1887 roku. Przyczynił się do założenia Association of American Painters and Sculptors (AAPS). Celem tego stowarzyszenia było wystawianie sztuki amerykańskiej i zagranicznej, popularyzacja sztuki europejskiej w Stanach Zjednoczonych oraz większe zróżnicowanie eksponowanych gatunków sztuki niż czyniła to National Academy of Design[4]. Artysta stał się jednym z motorów napędowych sztuki amerykańskiej 1. dekady XX wieku[1].
Myers wszedł w skład komitetu wykonawczego wystawy Armory Show zorganizowanej w 1913 roku[5]. Celem wystawy było zaprezentowanie dzieł sztuki nowoczesnej zarówno amerykańskiej (John French Sloan, George Bellows, Maurice Brazil Prendergast), jak i europejskiej (m.in. Pablo Picasso, Marcel Duchamp, Wassily Kandinsky). Przed Armory Show dzieła tych artystów nigdy nie były wystawiane w Stanach Zjednoczonych[4]. Na wystawie znalazły się również prace Myersa oraz jego żony Mae Ethel Klinck, z którą ożenił się w 1905 roku[5]. Wystawa odniosła ogromny sukces i przyczyniła się do wzrostu zainteresowania sztuką nowoczesną w Ameryce[4].
W 1919 roku Myers został wybrany na członka stowarzyszonego National Academy of Design, a w 1928 został jej pełnoprawnym członkiem. W 1940 roku wydał autobiografię zatytułowaną Artist in Manhattan[5], mającą formę ilustrowanego pamiętnika i pozostającą do dnia dzisiejszego najbardziej kompleksową eksploracją jego działalności artystycznej[6].
Twórczość
W swych dojrzałych obrazach Myers stworzył żywe scenki ludzkich zachowań na ulicach Nowego Jorku. Częstym tematem jego prac była miejska biedota (obraz Stary dom, 1908–1915, Brooklyn Museum), co miało związek z trudnym i biednym dzieciństwem artysty. W tym kontekście istnieją związki między jego twórczością a miejskim realizmem, promowanym w twórczości artystów Ashcan School, choć na pierwszej wystawie tego ugrupowania w 1908 roku (znanego wtedy jako The Eight) zabrakło prac Myersa. Obrazy Myersa mające za temat imigranckie dzielnice, malowane energicznymi ruchami pędzla z użyciem przytłumionej, naturalistycznej palety, wykazują tematyczne i stylistyczne pokrewieństwo z obrazami Johna Frencha Sloana, George’a Luksa i Roberta Henriego, powstałymi w połowie II dekady XX wieku. Podobnie jak oni Myers usiłował naświetlić pozytywne aspekty życia społeczności pomijając takie problemy jak ubóstwo, złe warunki życiowe i dyskryminacja[5]; wiele widoków, jak obrazy ukazujące dzieci, zostało wyidealizowanych poprzez pominięcie negatywnych cech, typowych zazwyczaj dla przeludnionego, miejskiego getto (obraz Tamburyn, 1906, Phillips Collection)[4]. Myers często portretował siebie oraz członków swojej rodziny. Twórczość Myersa, oprócz malarstwa i grafiki, obejmuje także artykuły i ilustracje, publikowane w popularnych magazynach, w tym w Edison Monthly, Arts and Decoration i Graphic Survey[5].
