Jednonawowa stacja metra – rodzaj konstrukcji stacji metra, posiadającej jedną, szeroką halę peronową z jednym, lub dwoma peronami. Rozwiązanie takie realizuje się na wiele sposobów, takich jak^[1]:

• monolityczne sklepienie w kształcie łuku;
• oparcie monolitycznego stropu na ścianach szczelinowych;
• płytowo-żebrowy strop z prefabrykatów i monolitycznej płyty żelbetowej.

Pierwszymi stacjami tego typu otwartymi w ZSRR były Płoszczad Mużestwa i Politechniczeskaja w Leningradzie (obecnie Sankt Petersburg). Także tutaj zbudowano pierwszą dwupoziomową stację tego typu z możliwością przesiadki: Sportiwnaja. Wszystkie stacje jednonawowe tutaj są na dużych głębokościach, natomiast w Moskwie jest tylko jedna głęboka stacja jednonawowa: Timirjazewskaja.

Większość podziemnych stacji Bay Area Rapid Transit (zatoka San Francisco) jest typu jednonawowego, podobnie jak stacje w centrum Waszyngtonu.

W warszawskim metrze są cztery stacje z sufitem w kształcie łuku: Kabaty, Wierzbno, Racławicka i Pole Mokotowskie, jedna stacja z płaskim, monolitycznym stropem: Politechnika oraz jedna ze stropem płytowo-żebrowym i bocznymi galeriami: Wilanowska^[1].

• 
  Stacja Titan, Metro w Bukareszcie
• 
  Stacja Aeroport, Metro w Moskwie
• 
  Stacja Timiriazewskaja, Metro w Moskwie
• 
  Stacja Sportiwnaja, Metro w Sankt Petersburgu
• 
  Stacja 168th Street, Metro w Nowym Jorku

• Głęboka stacja kolumnowa
• Płytka stacja kolumnowa
• Pylonowa stacja metra
• Stacja typu zamkniętego