Jean-Paul Benoit (ur. 28 września 1936 w Marennes) – francuski polityk, prawnik i urzędnik państwowy, poseł do Parlamentu Europejskiego III kadencji.
Życiorys
Pochodzi z rodziny o tradycjach naukowych. Studiował prawo publiczne i politologię na Université Paris-Panthéon-Assas, został następnie absolwentem Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu[1]. Wykładał politykę międzynarodową i afrykanistykę na Université de Paris V. Podjął następnie pracę w biurze prefekta departamentu Côtes-du-Nord oraz sekretarza generalnego w Algierii. Później zatrudniony w strukturach ministerstw spraw wewnętrznych, zagranicznych i handlu zagranicznego, został szefem gabinetu ministra ds. kooperacji oraz członkiem zespołu negocjującego akcesję Wielkiej Brytanii. W latach 1982–1992 był dyrektorem generalnym OCIRP[2], państwowym organem zajmującym się emeryturami i rentami, w 2002 rozpoczął prowadzenie praktyki adwokackiej[3]. Został dyrektorem instytucji kulturalnej Maison de l’Afrique[4] i fundacji Fondation entreprises et performances[5], a także członkiem Académie des sciences d'outre-mer. Opublikował trzy książki poświęcone Europie i Afryce.
Początkowo działał w Partii Radykalnej, ok. 1988 pełnił funkcję jej wiceprezesa[5]. W 1989 z ramienia Partii Socjalistycznej uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego. Przystąpił do frakcji socjalistycznej, w trakcie kadencji został członkiem ugrupowania Stowarzyszenie Demokratów, kierowanego przez Michela Durafoura i następnie Jacques’a Pelletiera[6].
Kawaler Legii Honorowej i Orderu Palm Akademickich. Otrzymał także Order Narodowy Zasługi[3].
Przypisy
