Jean-Jacques Ampère (ur. 12 sierpnia 1800 w Lyonie, zm. 27 marca 1864 w Pau) – francuski historyk, filolog i literat; oficer Legii Honorowej (1846).
Życiorys
Był jedynym synem fizyka André-Marie Ampera. Matka Jean-Jacques’a zmarła, gdy był niemowlęciem.
Studiował kulturę ludową i poezję popularną północnej Europy, w tym krajów skandynawskich. Po powrocie do Francji w 1830 wygłosił serię wykładów na temat poezji niemieckiej i skandynawskiej w Ateneum marsylskim. Te ukazały się drukiem w De l'histoire de la poésie (1830). Były one pierwszym (tego typu) zbiorem epickich utworów niemieckich i skandynawskich, na rynku francuskim.
Po przeprowadzce do Paryża, nauczał na Sorbonie i został profesorem historii literatury francuskiej w Collège de France (Kolegium Francuskie). Podróż po Afryce Północnej (1841) zainicjowała dalsze, w których odwiedził Grecję i Włochy w towarzystwie m.in. Prospera Mériméa. Zaowocowało to wydaniem La Grèce, Rome et Dante : étude littéraires d'après nature (1850)) Jean-Jacques Ampère popularyzował także studium Dantego we Francji. Pisał dla różnych czasopism, w tym „Revue française”, opinie teatru Globe i liczne artykuły o literaturze, historii, historii języka francuskiego i historii literatury.
W 1848 został członkiem Académie Française, a w 1851 odwiedził Amerykę. Od tego czasu zajmował się głównym dziełem L'histoire romaine à Rome (wydanie 4-tomowe, (1856-1864)), aż do swojej śmierci w Pau. Zmarł 27 marca 1864 na cholerę.
Ważniejsze publikacje
De l'histoire de la poésie (1830),
De la littérature française dans ses rapports avec les littératures étrangères au moyen âge (1833),
Littérature et voyages: Allemagne et Scandinavie (1833),
Histoire littéraire de la France avant le XIIe siècle (1839),
Histoire de la littérature au moyen âge. De la formation de la langue française (1841),
Ballanche (1849),
La Grèce, Rome et Dante: études littéraires d'après nature (1848),
Littérature, voyages et poésies (1848),
Proménade en Amérique: États-Unis, Cuba et Mexique (1854),
