Trójkątny otwór wlotowy do jaskini znajduje się na powierzchni ziemi, tuż u podnóża skały. Opada z niego obszerna studnia o głębokości 11 m. Na jej przedłużeniu znajduje się duża Sala Trójkątna z kilkoma krótkimi i ślepymi odgałęzieniami. Na ścianach jednego z nich, biegnącego w kierunku północno-wschodnim, występują krystaliczne polewy. Na początku tego korytarza znajduje się 3-metrowy próg, a za nim druga komora – Sala Okrągła, znajdująca się pod Salą Trójkątną[2].
Zwiedzanie jaskini wymaga sprzętu i umiejętności zjazdu i wychodzenia przy użyciu liny. Dno jaskini jest grząskie i błotniste. Nazwa jaskini pochodzi od tego, że na jej dnie znajdowano wielkie ropuchy, które wpadły przez pionową studnię[2].
Historia
Jaskinia odkryta została w 1944 r. przez mieszkańców Podlesic, którzy wydobywali tutaj kalcyt. W 1946 r. jaskinię zwiedził i krótko opisał K. Kowalski. W 1951 r. oberwało się namulisko, co spowodowało zawalenie wylotu warstwą o grubości kilku metrów i zaprzestanie wydobywania kalcytu. W 1978 r. grotołazi z AKSiA dokonujący inwentaryzacji jaskiń okolic Podlesic zdecydowali się na usunięcie zawału. W trakcie tych prac wraz z namuliskiem wydobyli duże ilości szczątków kości zwierzęcych z plejstocenu. Zostały przebadane przez Zakład Paleozoologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Jaskinia Żabia została jednym ze stanowisk archeologicznych[3].
Otwór jaskini
Przypisy
↑Jura Krakowsko-Częstochowska. Część północna 1:52 000. Warszawa: ExpressMap, 20015. ISBN 978-83-88112-71-3. Brak numerów stron w książce
