Janusz Korbel

Janusz Korbel przed bramą do Białowieskiego Parku Narodowego
Data i miejsce urodzenia	1946 Katowice
Data i miejsce śmierci	7 sierpnia 2015 Hajnówka
Narodowość	polska
Alma Mater	Politechnika Krakowska

Janusz Korbel (właśc. Andrzej Korbel; ur. 1946 w Katowicach, zm. 7 sierpnia 2015^[1] w Hajnówce^[2]) – doktor inżynier architekt, działacz ekologiczny, dziennikarz, fotograf.

Urodził się w Katowicach, dzieciństwo spędził częściowo na Podlasiu, w rodzinnym dworku matki nad Narwią^[3]. Absolwent wydziału architektury na Politechnice Krakowskiej. Tam też obronił doktorat nt. „Wpływu czynników środowiskowych na architekturę” (promotor prof. Tadeusz Przemysław Szafer). Przez szereg lat związany z prof. Januszem Bogdanowskim w ramach zespołu MAB 13. Pracował kolejno w biurze projektów „Społem”, jako projektant w pracowni urbanistycznej w Kielcach oraz jako adiunkt na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej. W latach 70. związany z artystycznym środowiskiem śląskim i kieleckim, mieszkając częściowo w Górach Świętokrzyskich. Był jednym z założycieli pierwszej polskiej grupy buddyjskiej zen (m.in. z Andrzejem Urbanowiczem, Urszulą Broll, Jackiem Ostaszewskim, Wojciechem Eichelbergerem). W roku 1980 przebywał w Rochester Zen Center(inne języki) w USA^[4].

W roku 1987 z grupą przyjaciół utworzył nieformalną Pracownię Architektury Żywej, promując w Polsce założenia ekologii głębokiej(inne języki). Na jej bazie w 1989 roku powstała Pracownia na rzecz Wszystkich Istot, jedna z pierwszych pozarządowych organizacji ekologicznych po upadku komunizmu. Korbel zaprosił wówczas do Polski dyrektora Rainforest Information Centre Johna Seeda z Australii i wkrótce twórcę ekologii głębokiej prof. Arne Næssa z Norwegii. W roku 1994 zainicjował wydawanie miesięcznika ekologicznego „Dzikie Życie” i został jego redaktorem naczelnym. Był jednym inicjatorów akcji „Pień pod Sejmem RP” (1994), która zwróciła uwagę opinii w kraju i za granicą na potrzebę ochrony Puszczy Białowieskiej, a także międzynarodowej akcji BISON (Bialowieza International Solidarity Network), która zaowocowała powołaniem zespołu Prezydenta RP ds. ochrony dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego Puszczy w 2006 roku^[4].

Od roku 2001 mieszkał w Białowieży, był prezesem Towarzystwa Ochrony Krajobrazu. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Białowieży.

Jego publikacje ukazywały się w wielu tytułach prasowych m.in. białoruskim piśmie społeczno-kulturalnym „Czasopis”, literackiej „Latarni Morskiej” z Pomorza i ekologicznym „Dzikim Życiu”.

Autor książek:

• Architektura żywa (ISBN 83-213-3279-X);
• W obronie ziemi (ISBN 83-901968-0-8) z Martą Lelek;
• Ekozofia urbanistyki (ISSN 0860-0074);
• Człowiek i las (ISBN 83-922386-0-5);
• Puszcza Białowieska czarno na białym (album fotograficzny, ISBN 978-83-925199-4-2).

Redaktor licznych publikacji. Współautor filmu WWF Nie wolno wycinać starych drzew oraz stron internetowych poświęconych Puszczy Białowieskiej (m.in. Drzewa Białowieskiego Parku Narodowego)

• Innovators for the Public (1996) i członkostwo w gronie Leading Public Enterpreneurs ASHOKA;
• Ekologiczna Nagroda Bayera (1999);
• Nagroda „Za wybitne zasługi dla środowiska przyrodniczego województwa śląskiego” Fundacji Silesia i Trybuny Śląskiej (2000);
• Nagroda im. Alfreda Lityńskiego w dziedzinie ochrony środowiska naturalnego (2005);
• Nagroda (wspólnie z Jaromirem Blahą z Czech) „Czyn roku na rzecz ochrony lasów za lata 2006-2007” przyznawana przez fundację Nadácia Zelená Nádej ze Słowacji (2009).

• Galeria białowieska – Janusz Korbel
• Akcja BISON
• Akcja "Pień pod Sejmem"
• Artykuł "Taki pejzaż" autorstwa Janusza Korbela, „Czasopis” nr 5/2009
• Drzewa Białowieskiego Parku Narodowego