Janko Muzykant
Janko muzykant
Witold Conti w scenie z filmu
|
| Gatunek
|
fabularny
|
| Rok produkcji
|
1930
|
| Data premiery
|
8 listopada 1930
|
| Kraj produkcji
|
Polska
|
| Język
|
polski
|
| Czas trwania
|
70
|
| Reżyseria
|
Ryszard Ordyński
|
| Scenariusz
|
Ferdynand Goetel
|
| Główne role
|
Stefan Rogulski - młodszy Janko Muzykant, Witold Conti - starszy Janko Muzykant, Adolf Dymsza - Florek
|
| Muzyka
|
Grzegorz Fitelberg, Leon Schiller
|
| Zdjęcia
|
Zbigniew Gniazdowski
|
Janko Muzykant – polski film fabularny z 1930 roku. Pochodzi z okresu wprowadzania filmów dźwiękowych, toteż nagrano do niego piosenki, ale nie rejestrowano dialogów, zamiast nich stosując plansze tekstowe jak w filmach niemych[1].
Zachowały się dwie kopie filmu, w tym jedna z polskimi i jedna z czeskimi napisami. Film pokazano w 2016 r. na 35. Festiwalu Kina Niemego w Pordenone, po czym anonimowy włoski kolekcjoner zgłosił się do Filmoteki Narodowej-Instytutu Audiowizualnego z kompletem pięciu płyt ze ścieżką dźwiękową do filmu, w tym piosenkami, które wykonują Maria Malicka i Witolda Conti oraz Michał Halicz i Włodzimierz Boruński, którzy zastępowali Adolfa Dymszę i Kazimierza Krukowskiego. Płyty te były przeznaczone wyłącznie do użytku kinowego i nie dawało się ich odtworzyć na domowych gramofonach. FINA zdecydowała o podjęciu prac nad cyfryzacją ścieżki dźwiękowej[1].
Fabuła
Tytuł nawiązuje do noweli Janko Muzykant Henryka Sienkiewicza, ale w odróżnieniu od literackiego pierwowzoru główny bohater nie umiera w młodym wieku, lecz trafia do domu poprawczego, z którego ucieka do Warszawy, gdzie odnosi sukces jako uliczny grajek. W Warszawie wspierają go Florek i Lopek. Jako dorosły Janko zakochuje się w artystce rewiowej Ewie, o którą rywalizuje z dziedzicem Zarubą[1].
Obsada
Obsada dubbingu
Przypisy
Linki zewnętrzne
