Ukończył gimnazjum polskie w Cieszynie, a następnie studia teologiczne w Wiedniu i Halle. W 1915 objął posadę prefekta w polskim gimnazjum w Orłowej i w szkole podstawowej w Cieszynie, a w 1917 został wikariuszem parafii ewangelickiej w Nawsiu. Po I wojnie światowej, gdy organizowano Wydział Teologii Ewangelickiej na Uniwersytecie Warszawskim, został przez władze kościelne przewidziany do pracy naukowej na tym wydziale. W związku z tym w 1920 uzupełniał studia w Bazylei, gdzie uzyskał stopień licencjata. Po powrocie rozpoczął pracę dydaktyczną na Uniwersytecie Warszawskim. W 1922 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1929 profesorem zwyczajnym oraz kierownikiem Katedry Egzegezy Starego Testamentu i Języka Hebrajskiego na Wydziale Teologii Ewangelickiej UW. Zajmował się też dziejami polskiego piśmiennictwa ewangelickiego.
Brał czynny udział w pracach towarzystw naukowych, był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, Towarzystwa Badań Dziejów Reformacji w Polsce, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Podczas okupacji prowadził wykłady z teologii na tajnym uniwersytecie, gdzie pełnił funkcję dziekana.
Po wyzwoleniu w 1945 został wybrany prezesem Tymczasowego Konsystorza Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, a w czerwcu 1945 tymczasowym biskupem (zwierzchnikiem) Kościoła. Funkcję tę pełnił do czasu wyboru w 1951 biskupa Kościoła przez pierwszy zwołany zwyczajny Synod Kościoła. Wówczas władze nie zgodziły się na jego wybór na stanowisko biskupa. Jako p.o. biskupa odbudowywał rozbity w czasie II wojny światowejKościół. Po wojnie nie godził się na poddaństwo Kościoła wobec władz partyjno-państwowych[1]. Ta jego postawa spowodowała, że został pozbawiony przywództwa w Kościele Ewangelicko-Augsburskim[2].
Das Wort Jahwes. Eine Untersuchung zur israelitisch-jüdischen Religionsgeschichte, Łódź: 1921.
Zarys dziejów teologii ewangelickiej w Polsce, Kraków: Polska Akademia Nauk, 1953[4].
Bibliografia
Księga jubileuszowa z okazji 70-lecia urodzin księdza profesora dr. Jana Szerudy, Warszawa 1959.
Jan Szturc, Szeruda Jan, ks. [w:] Tenże, Ewangelicy w Polsce. Słownik biograficzny XVI-XX w., Bielsko-Biała 1998, s. 290 ISBN 83-85970-50-9.
Przypisy
↑Barbara Polak. Dziel i rządź. O polityce wobec Kościołów protestanckich w PRL z Ryszardem Michalakiem rozmawia Barbara Polak. „Biuletyn IPN”, s. 58, marzec 2004. Dom Wydawniczy Bellona. ISSN1641-9561.
↑Ryszard Michalak: Polityka wyznaniowa państwa polskiego wobec mniejszości religijnych w latach 1945–1989. Zielona Góra: Uniwersytet Zielonogórski, 2014, s. 355. ISBN 978-83-7842-124-5.
.JPG)
