PROFILPELAJAR.COM

James Gavin
The Jumping General, Jumping Jim,
Slim Jim
	generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1907 ; Nowy Jork
Data i miejsce śmierci	23 lutego 1990 ; Baltimore
	Przebieg służby
Lata służby	1924–1958
Siły zbrojne	US Army
Jednostki	82 Dywizja Powietrznodesantowa
Stanowiska	dowódca 505. pułku piechoty, dowódca 82 DPD
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: operacja Husky; operacja Overlord; operacja Market Garden;
Późniejsza praca	ambasador USA we Francji (1961–62)
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

James Maurice Gavin (ur. 22 marca 1907 w Nowym Jorku jako James Nally Ryan, zm. 23 lutego 1990 w Baltimore) – amerykański żołnierz wojsk powietrznodesantowych, generał porucznik. W czynnej służbie wojskowej od 1924 do 1958; dowodził m.in. 505 pułkiem piechoty spadochronowej (sierpień 1942 – wrzesień 1944), wchodzącym w skład 82 Dywizji Powietrznodesantowej, a od operacji Market Garden we wrześniu 1944 – całą tą dywizją.

Zwany był „The Jumping General” („Skaczący Generał”), ponieważ uczestniczył w desantach jednostek, którymi dowodził. Bardzo lubiany przez żołnierzy podległych mu jednostek, otrzymał od nich przydomek „Slim Jim” („Smukły Jim”) z uwagi na wysportowana sylwetkę. Był znany także z przeciwstawiania się segregacji rasowej w wojsku, co zdobyło mu dużą popularność.

Życiorys

Urodził się w Brooklynie jako syn ubogich imigrantów irlandzkich. W wieku około dwóch lat trafił do sierocińca, skąd wkrótce (w 1909) został adoptowany przez górnika Martina Gavina i jego żonę, Mary, z Mount Carmel w Pensylwanii. Rodzinie Gavinów także nie wiodło się najlepiej: 12-letni James zmuszony był porzucić szkołę i podjąć pracę, by wesprzeć budżet rodzinny. Skończywszy 17 lat, wyjechał do Nowego Jorku, by szukać pracy. Wkrótce zaciągnął się do wojska^[a] i swoją przysięgę wojskową złożył 1 kwietnia 1924. Skierowany został do Panamy^[b], gdzie służył w jednostce artylerii nabrzeżnej w Fort Sherman. Jesienią 1924 podjął naukę w szkole w Corozal Town w Belize, dzięki czemu nadrobił zaległości edukacyjne i mógł wstąpić latem 1925 do uczelni wojskowej w West Point. Ukończył ją w 1929 w stopniu podporucznika (Second Lieutenant) i w tym samym roku ożenił się z Irmą Baulsir.

Po West Point skierowany został w rejon Douglas w Arizonie, na pogranicze meksykańsko-amerykańskie. Później trafił do szkoły piechoty w Fort Benning w Georgii, a następnie był instruktorem piechoty w Fort Sill w Oklahomie. W 1936 skierowano go na Filipiny, skąd wrócił po półtora roku z rodziną do Waszyngtonu. Następnie służył w 3 Dywizji Piechoty, po czym – awansowany do stopnia kapitana – objął dowództwo kompanii „K” w 7 Dywizji Piechoty.

Następnie trafił znów do West Point na dodatkowe szkolenie w dziedzinie taktyki wojskowej. W tym czasie zetknął się z taktyką wojsk powietrznodesantowych, którymi miał dowodzić w przyszłości.

W czasie II wojny światowej James Gavin służył w Europie; awansowany na generała brygady w 1943 był najmłodszym amerykańskim generałem od czasów wojny secesyjnej. Brał udział w operacjach: Husky (inwazja Sycylii, lato 1943), Overlord (przełamanie Wału Atlantyckiego, lato 1944) i Market Garden (jesień 1944^[1]). Po wojnie był zwolennikiem tworzenia oddziałów kawalerii powietrznej wykorzystującej śmigłowce. Między innymi jego zasługą jest masowe wykorzystywanie helikopterów przez wojska amerykańskie w operacjach po II wojnie światowej, w tym podczas wojny wietnamskiej.

Po przejściu na emeryturę James Gavin pełnił jeszcze, na prośbę prezydenta J.F. Kennedy’ego, funkcję ambasadora USA we Francji (1961–1962).

Odznaczenia

Distinguished Service Cross (dwukrotnie)
Distinguished Service Medal
Silver Star
Bronze Star
Purple Heart
Army Commendation Medal
American Defense Service Medal
European-African-Middle Eastern Campaign Medal
World War II Victory Medal (USA)
Army of Occupation Medal
Distinguished Service Order (Wielka Brytania)
Oficer Legii Honorowej
Croix de Guerre (Francja)
Croix de Guerre (Belgia)

Film

Postać generała Gavina pojawiła się w dwóch znanych filmach fabularnych. W obrazie Najdłuższy dzień (1962), wyreżyserowanym przez Kena Annakina, w jego roli wystąpił Robert Ryan, natomiast Ryan O’Neal zagrał go w filmie O jeden most za daleko (1977) w reżyserii Richarda Attenborough. W obu produkcjach gen. Gavin pełnił funkcję konsultanta wojskowego.

Uwagi

↑ Nie mając skończonych 18 lat, musiałby uzyskać zgodę swoich opiekunów; obawiając się, że jej nie dostanie, skłamał rekrutującemu go oficerowi, że jest sierotą.
↑ Na podstawie traktatu z 1903 wojska amerykańskie mają wieczyste prawo stacjonowania w Strefie Kanału Panamskiego.