Ukończył studia prawnicze w Szkole Głównej w Warszawie uzyskując tytuł magistra prawa i administracji, następnie został patronem przy warszawskim Trybunale Cywilnym. Po reformie sądownictwa w 1876 r. mianowano go adwokatem przysięgłym. "Ceniony, jako wybitny cywilista, cieszył się zaufaniem licznych swoich klientów"[1].
Od 1919, to jest od chwili powstania, wchodził w skład Naczelnej Rady Adwokackiej.
Przez wiele lat był członkiem zarządu gminy żydowskiej w Warszawie. Popierał asymilację Żydów ze społeczeństwem polskim.
Badał dzieje Żydów w Polsce i ogłosił liczne publikacje na ten temat. Najważniejszą jest praca Prawa Żydów w Królestwie Polskim[2].
Był żonaty z Ernestyną z domu Szyff (1858?-1933).
Jest pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 71, rząd 1)[3]. Obok spoczywa jego żona[4]. W centralnej części ich nagrobka znajduje się płaskorzeźba pt. Modlitwa autorstwa Henryka Kuny.
Przypisy
↑Różne wiadomości, „Gazeta Sądowa Warszawska”, 48 (20), 1920, s. 6.
Jan Jagielski: Przewodnik po cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ul. Okopowej 49/51. Z. 1, Kwatery przy Alei Głównej. Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami. Społeczny Komitet Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej w Polsce, 1996, s. 87. ISBN 83-90-66296-5.
