Jacob Ellsworth Daubert (ur. 7 kwietnia 1884, zm. 9 października 1924) – amerykański baseballista, który występował na pozycji pierwszobazowego przez 15 sezonów w Major League Baseball.
Życiorys
Daubert w MLB zadebiutował 14 kwietnia 1910 w zespole Brooklyn Superbas[1]. W sezonie 1913 mając najlepszą średnią uderzeń (0,350) w National League i zaliczając między innymi 178 uderzeń (2. wynik w lidze), otrzymał nagrodę Chalmers Award dla najbardziej wartościowego zawodnika[1][2]. W lutym 1919 przeszedł do Cincinnati Reds[3].
W sezonie 1919 wystąpił we wszystkich meczach World Series (znanych jako Black Sox Scandal), w których Reds pokonali Chicago White Sox 5–3[4][5]. W 1918 i 1922 miał najwięcej zaliczonych triple'ów (odpowiednio 15 i 22) w National League[1]. Po raz ostatni wystąpił 20 września 1924 w spotkaniu z Philadelphia Phillies[6]. Zmarł 9 października 1924 w wieku 40 lat w wyniku powikłań po wycięciu wyrostka robaczkowego[7].
Nagrody i wyróżnienia
Przypisy