27 lipca 1973 Poznań
polityk, prawnik
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji (od 2005), wiceminister rozwoju i technologii (od 2023)
ZChN (1991–2001)Przym. Prawicy (2001–2002)PiS (2002–2010)Polska Plus (2010)PO (2013–2018)CdP (od 2022)
Jacek Jerzy Tomczak (ur. 27 lipca 1973 w Poznaniu) – polski polityk, prawnik i samorządowiec, radca prawny, notariusz, poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji, od 2023 sekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju i Technologii.
Syn Jerzego i Jolanty. Absolwent VIII LO w Poznaniu[1]. W 1998 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Podczas studiów wstąpił do Korporacji Akademickiej Lechia. Pracował jako radca prawny, później rozpoczął praktykę notarialną. W latach 1998–2005 zasiadał w poznańskiej radzie miejskiej.
W latach 1988–1990 działał w Konfederacji Polski Niepodległej. Następnie należał do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, od 1999 do 2001 był szefem partii w Poznaniu. W okresie 2001–2002 należał do Przymierza Prawicy, gdzie również pełnił funkcję szefa ugrupowania w Poznaniu, zasiadał także w wielkopolskim zarządzie partii. Następnie przystąpił do PiS (z jego ramienia startował w wyborach parlamentarnych w 2001 do Sejmu). W wyborach w 2005 z listy tej partii został wybrany na posła V kadencji w okręgu poznańskim. W wyborach samorządowych w 2006 kandydował na prezydenta Poznania, uzyskując 19,55% głosów (3. miejsce wśród 10 kandydatów)[2]. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 14 323 głosy. 9 kwietnia 2009 zrezygnował z członkostwa w Prawie i Sprawiedliwości oraz w klubie parlamentarnym tej partii[3] (formalnie przestał być członkiem partii 14 lipca 2010[4]). 21 października 2009 został członkiem utworzonego tego dnia koła parlamentarnego Polska Plus, a 9 stycznia 2010 przystąpił do nowo powstałej partii o tej samej nazwie, zostając członkiem jej zarządu.
W wyborach prezydenckich w 2010 wbrew oficjalnemu stanowisku swojej partii poparł kandydaturę Marka Jurka i wszedł w skład jego społecznego komitetu poparcia[5]. Po samorozwiązaniu Polski Plus 24 września tego samego roku (kiedy z niej wystąpił) nie przystąpił do PiS i został posłem niezrzeszonym[6], a 23 listopada 2010 wszedł do nowo powołanego klubu parlamentarnego Polska Jest Najważniejsza[7]. Nie przystąpił do zarejestrowanej w marcu 2011 partii o tej nazwie, a w czerwcu 2011 opuścił klub parlamentarny PJN. W lipcu tego samego roku został przyjęty do klubu parlamentarnego Platformy Obywatelskiej[8].
W 2011 kandydował w wyborach parlamentarnych z 10. miejsca na liście komitetu wyborczego PO w okręgu wyborczym nr 39 w Poznaniu i uzyskał mandat poselski. Oddano na niego 14 547 głosów (3,64% głosów oddanych w okręgu)[9]. W 2015 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (dostał 10 687 głosów)[10].
11 stycznia 2018 został wykluczony z Platformy Obywatelskiej za złamanie dyscypliny partyjnej w głosowaniach nad projektami dotyczącymi aborcji[11]. Pozostawał w KP PO i PO-KO, jednak 4 lipca 2019 przeszedł do KP PSL-Koalicja Polska[12]. W wyborach w 2019 z listy PSL uzyskał mandat posła IX kadencji, kandydując w okręgu konińskim i otrzymując 9833 głosy[13]. W 2022 został jednym z założycieli partii Centrum dla Polski wchodzącej w skład Koalicji Polskiej[14].
W wyborach parlamentarnych w 2023 kandydował z 2. miejsca na liście koalicji Trzecia Droga w okręgu poznańskim. Został wybrany na posła X kadencji, zdobywając 24 918 głosów[15]. W grudniu tego samego roku objął stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju i Technologii[16].
Lokasi Pengunjung: 3.135.196.172