Jacek Szczygieł (ur. 20 maja 1942 we Lwowie[1][2][3], zm. 26 listopada 2003 w Koszalinie[2][3]) – polski kompozytor, pianista i akompaniator rozrywkowy.
Życiorys
Ukończył Państwową Średnią Szkołę Muzyczną w Katowicach (1961), następnie w latach 1961–1963 studiował w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu[1][2]. Grał w szkolnych i studenckich zespołach jazzowych[1], prowadził studencki kabaret Pegazik[1][2]. W 1963 roku zdobył I nagrodę na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie za utwór Urojona kantyna do słów K.I. Gałczyńskiego w interpretacji Bogdany Zagórskiej[1]. W latach 1963–1968 działał w Warszawie, gdzie współpracował jako kompozytor i pianista z takimi kabaretami jak Dudek, Hybrydy i Pod Papugami[1][2]. Akompaniował Wojciechowi Młynarskiemu, Sławie Przybylskiej i Jerzemu Połomskiemu[1][2]. Od 1968 do 1971 roku był kierownikiem Telewizyjnej Giełdy Piosenki oraz prowadzącym programu telewizyjnego Muzyka lekka, łatwa i przyjemna[1][2]. W latach 1971–1975 prowadził grupę wokalno-instrumentalną Ptaki[1][2]. Między 1987 a 1994 rokiem pracował razem z Tadeuszem Drozdą[1][2].
Pisał piosenki m.in. dla Krzysztofa Krawczyka, Haliny Kunickiej, Wojciecha Młynarskiego, Jerzego Połomskiego, Ireny Santor, Jadwigi Strzeleckiej i Mieczysława Wojnickiego[1][2]. Do jego najbardziej znanych przebojów należą Niedziela na Głównym, Kiedy miłość odchodzi, Taka jestem zakochana, Dziewczyny kochajcie nas[3]. Był autorem musicali City, Myszka i Podróż do wnętrza poduszki, bajki muzycznej Pierścień i róża, widowiska muzycznego A mnie się serce rwie do wojska oraz muzyki do prawie 40 spektakli teatralnych[1][3].
Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne: