Język moskona, także: meninggo (a. meningo), sabena, meyah[1][2] – język papuaski używany w prowincji Papua Zachodnia w Indonezji, przez grupę ludności na półwyspie Ptasia Głowa. Według danych z 1996 roku posługuje się nim 8 tys. osób[1].
Jest spokrewniony z językiem meyah, a w dalszej kolejności z językiem sougb. Bywa rozpatrywany jako dialekt meyah[3]. Według G. Gravelle (2010) są to jednak odrębne języki, o minimalnym poziomie wzajemnej zrozumiałości[4].
G. Gravelle podaje, że dzieli się na dwa główne dialekty: północny i południowy[5]. Jego użytkownicy mają znajomość innych języków, takich jak meyah, sougb i maybrat, choć często tylko bierną. W użyciu jest także język indonezyjski. Grupy bardziej odizolowane, niemające styczności z innymi społecznościami, komunikują się jedynie we własnym języku[6].
Należy do grupy języków wschodniej Ptasiej Głowy[7]. Ross (2005) próbnie zalicza języki wschodniej Ptasiej Głowy do rozszerzonej rodziny języków zachodniopapuaskich[8].
Sporządzono opis jego gramatyki[9] . Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
- ↑ a b c d David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Moskona, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Gravelle 2010 ↓, s. 7.
- ↑ Jelle Miedema, Ger Reesink: One Head, Many Faces: New Perspectives on the Bird’s Head Peninsula of New Guinea. Leiden: KITLV Press, 2004, s. 32, seria: Verhandelingen van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 219. DOI: 10.1163/9789004454385. ISBN 978-90-67-18229-4. ISBN 978-90-04-45438-5. OCLC 1312159896. [dostęp 2022-08-16]. (ang.).
- ↑ Gravelle 2010 ↓, s. 7–8.
- ↑ Gravelle 2010 ↓, s. 8.
- ↑ Gravelle 2010 ↓, s. 6–7.
- ↑ Holton i Klamer 2018 ↓, s. 580.
- ↑ Malcolm Ross: Pronouns as a preliminary diagnostic for grouping Papuan languages. W: Andrew Pawley, Robert Attenborough, Robin Hide, Jack Golson (red.): Papuan pasts: cultural, linguistic and biological histories of Papuan-speaking peoples. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2005, s. 15–66, seria: Pacific Linguistics 572. ISBN 0-85883-562-2. OCLC 67292782. [dostęp 2022-09-20]. (ang.).
- ↑ Gravelle 2010 ↓.
Bibliografia
| Języki zachodniej Ptasiej Głowy |
|
|---|
| Języki północnohalmaherskie | Języki sahu
(język sahu) |
|
|---|
Języki galela-loloda
(język północno-
wschodniohalmaherski) |
|
|---|
Języki ternate-tidore
(język ternate-tidore) |
|
|---|
| Inne |
|
|---|
|
|---|
Języki yawa (yapen)
(rozszerzona rodzina języków zachodniopapuaskich) |
|
|---|
Języki wschodniej Ptasiej Głowy i sentani
(rozszerzona rodzina języków zachodniopapuaskich) | |
|---|
Inne
(nieustalona przynależność) |
|
|---|