Jądro pasma samotnego
Nucleus of the solitary tract
| Nucleus tractii solitarii vel Nucleus solitarius
|
Jądra nerwów czaszkowych - ruchowe (różowe) oraz czuciowe (niebieskie)
|
| Narządy
|
Mózgowie
|
Jądro pasma samotnego (łac. nucleus tractus solitarii vel nucleus solitarius) – znajduje się w rdzeniu przedłużonym. Wraz z innymi częściami mózgowia odpowiada za integrację funkcji autonomicznego układu nerwowego, odgrywa też istotną rolę w funkcjonowaniu zmysłu smaku.
Jądro pasma samotnego należy do najstarszych filogenetycznie części mózgowia. Jego obecność stwierdza się u wszystkich ssaków[1], odpowiedniki istnieją również u innych kręgowców.
Budowa
Jądro pasma samotnego stanowi wydłużone skupisko komórek nerwowych występujące na niemal całej długości rdzenia przedłużonego. Poprzez środkową część jądra przebiega szlak samotny, zawierający włókna aferentne z nerwu twarzowego, nerwu językowo-gardłowego oraz nerwu błędnego, które przekazują doń informacje czuciowe. Impulsy nerwowe z jądra pasma samotnego są przekazywane do znacznych obszarów mózgowia i rdzenia przedłużonego tworząc w ten sposób liczne obwody uczestniczące w regulacji układu autonomicznego.
Komórki nerwowe w obrębie jądra pasma samotnego ułożone są w zależności od swojej funkcji:
Połączenia aferentne
Zmysł smaku
- część czuciowa nerwu twarzowego
- część czuciowa nerwu językowo-gardłowego
- część czuciowa nerwu błędnego
Czucie trzewne
Nerw błędny przekazuje do jądra pasma samotnego informacje czuciowe zebrane z:
Połączenia eferentne
Impulsy z jądra pasma samotnego są przesyłane do
Funkcja
- Integracja odruchów autonomicznych, np. odruchu Bainbridge’a[2][3][4]
- Uczestnictwo w przewodnictwie oraz integracji czucia smaku[5]
- Regulacja łaknienia i masy ciała[6][7]
Przypisy
- ↑ Bret N. Smith, Ping Dou, William D. Barber, F. Dudek. Vagally evoked synaptic currents in the immature rat nucleus tractus solitarii in an intactin vitro preparation.. „Journal of Physiology”. 512.1, s. 149-162, październik 1998. PMID: 9729625.
- ↑ Graziela T. Blanch, André H. Freiria-Oliveira, David Murphy, Renata F. Paulin i inni. Inhibitory mechanism of the nucleus of the solitary tract involved in the control of cardiovascular, dipsogenic, hormonal, and renal responses to hyperosmolality. „American Journal of Physiology-Regulatory, Integrative and Comparative Physiology”. 304 (7), s. R531–R542, 2013. American Physiological Society. DOI: 10.1152/ajpregu.00191.2012. ISSN 0363-6119. (ang.).
- ↑ DA. Ionescu, G. Lugoji, D. Radula. The nucleus of the solitary tract: a review of its anatomy and functions, with emphasis on its role in a putative central-control of brain-capillaries permeability.. „Neurol Psychiatr (Bucur)”. 24 (2). s. 69-85. PMID: 2874607.
- ↑ Cytoglobin and Neuroglobin in the Human Brainstem and Carotid Body. W: C. Di Giulio, S. Zara, M. De Colli, R. Ruffini, A. Porzionato: Neurobiology of Respiration. Springer Netherlands, 2013. DOI: 10.1007/978-94-007-6627-3_9. ISBN 978-94-007-6626-6. (ang.). Brak numerów stron w książce
- ↑ I. Matsumoto. Gustatory neural pathways revealed by genetic tracing from taste receptor cells.. „Biosci Biotechnol Biochem”. 77 (7), s. 1359-62, 2013. DOI: 10.1271/bbb.130117. PMID: 23832339.
- ↑ Alastair S. Garfield, Christa Patterson, Susanne Skora, Fiona M. Gribble i inni. Neurochemical Characterization of Body Weight-Regulating Leptin Receptor Neurons in the Nucleus of the Solitary Tract. „Endocrinology”. 153 (10), s. 4600–4607, 2012. The Endocrine Society. DOI: 10.1210/en.2012-1282. ISSN 0013-7227. (ang.).
- ↑ Amber L. Alhadeff, Laura E. Rupprecht, Matthew R. Hayes. GLP-1 Neurons in the Nucleus of the Solitary Tract Project Directly to the Ventral Tegmental Area and Nucleus Accumbens to Control for Food Intake. „Endocrinology”. 153 (2), s. 647–658, 2012. The Endocrine Society. DOI: 10.1210/en.2011-1443. ISSN 0013-7227. (ang.).
Bibliografia
