W 1945 powrócił do Polski i został zatrudniony w resorcie spraw zagranicznych. Wkrótce potem ponownie wyjechał do Londynu jako radca ambasady. W latach 1947–1956 pełnił funkcję ambasadora Polski w USA. Później (do 1972) był wiceministrem spraw zagranicznych. Reprezentował Polskę na kolejnych sesjach Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Po przejściu w stan spoczynku działał w Towarzystwie Łączności z Polonią Zagraniczną. W czerwcu 1968 roku wszedł w skład Komitetu Honorowego oraz Komitetu Przygotowawczego obchodów 500 rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika[1].
↑Pogrzeb Józefa Winiewicza, "Rzeczpospolita", nr 77, 30 marca 1984, s. 5.
↑Józef Winiewicz przeszedł na emeryturę [w:] "Dziennik Bałtycki", nr 26, 1 lutego 1972, s. 1.
↑Odznaczenia państwowe dla najbardziej zasłużonych, "Trybuna Ludu", nr 201, 22 lipca 1959, s. 6.
↑Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lipca 1951 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1952 r. nr 9, poz. 77) „za zasługi w pracy zawodowej”.
↑Zarządzenie o nadaniu Wielkiej Wstęgi Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337) „za zasługi na polu pracy społecznej i dziennikarskiej”.