28 listopada 1894 Płock
kwiecień 1940
Wojsko Polskie
3 Dywizja Kawalerii 8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego 19 Pułk Ułanów Wołyńskich
szef sztabu dywizji szef sztabu brygady dowódca szwadronu II oficer sztabu zastępca dowódcy pułku dowódca pułku kawalerii
kampania wrześniowa Bitwa pod Mokrą
Józef Zygmunt Pętkowski (ur. 28 listopada 1894 w Płocku, zm. w kwietniu 1940) – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.
Urodził się 28 listopada 1894 roku w Płocku, w rodzinie Józefa (zm. 1942) i Marii z Wolffów. W 1912 roku ukończył 7-klasową szkołę handlową z maturą w Będzinie. W 1913 roku wyjechał do Belgii by studiować na Wydziale Architektury Uniwersytetu w Gandawie. Od 10 stycznia 1913 roku należał do Strzelca w plutonie w Gandawie. W 1914 roku został uwięziony przez Niemców w Aachen. 28 października 1914 roku wstąpił do Batalionu Uzupełniającego w Częstochowie i został przydzielony do 1 pp Legionów. W 1915 roku został przeniesiony do 1 Pułku Ułanów, gdzie służył do 20 lipca 1917 r.[1] Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym. Posiadał wówczas stopień wachmistrza[2]. Po kryzysie przysięgowym od 21 lipca 1917 do 30 stycznia 1918 roku był internowany w Szczypiornie i Łomży. Po zwolnieniu studiował jeden semestr prawa na Uniwersytecie Warszawskim. W listopadzie 1918 roku jako komendant POW Okręgu Piotrowskiego brał czynny udział w rozbrajaniu Niemców. Następnie służył w 1 Pułku Szwoleżerów a od lipca 1920 roku w sztabie 7 Brygady Jazdy jako oficer operacyjny, oficer informacyjny i organizacyjno-materiałowy[1]. W latach 1922–1924 był słuchaczem III Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1924 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[3]. 18 lutego 1928 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 47. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[4]. W 1929 roku był szefem sztabu 3 Dywizji Kawalerii w Poznaniu. 27 kwietnia 1929 roku, po rozwiązaniu 3 DK, został przeniesiony na stanowisko szefa sztabu Brygady Kawalerii „Poznań” w Poznaniu[5]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do 7 pułku strzelców konnych w Poznaniu celem odbycia praktyki liniowej na stanowisku dowódcy szwadronu liniowego[6][7]. Z dniem 1 kwietnia 1931 roku został przeniesiony do składu osobowego inspektora armii, generała dywizji Leona Berbeckiego z siedzibą w Warszawie na stanowisko II oficera sztabu[8][9][10]. 14 listopada 1935 roku został mianowany zastępcą dowódcy 8 pułku ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego w Krakowie. 1 lutego 1939 roku objął dowództwo 19 pułku Ułanów Wołyńskich w Ostrogu.
W czasie kampanii wrześniowej dowodził 19 pułkiem ułanów[11], a następnie walczył w GO Kawalerii gen. Andersa[12]. Jeniec obozu w Starobielsku[13]. Ofiara mordu katyńskiego[14][13].
Lokasi Pengunjung: 3.144.230.33