Józef Cwetsch

Józef Cwetsch
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

9 marca 1923
Komarno

Data i miejsce śmierci

28 marca 2019
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1946–1989

Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie

Stanowiska

zastępca komendanta Akademii Sztabu Generalnego, szef sztabu - zastępca dowódcy Wojsk Lotniczych, szef Inspektoratu Obrony Cywilnej - zastępca szefa Obrony Cywilnej Kraju

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1943–1989) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Order Przyjaźni Narodów

Józef Cwetsch (ur. 9 marca 1923 w Komarnie, zm. 28 marca 2019 w Warszawie) – generał dywizji WP, zastępca komendanta Akademii Sztabu Generalnego od 1968, szef Sztabu i zastępca dowódcy Wojsk Lotniczych od 1969, wieloletni szef Inspektoratu Obrony Cywilnej Kraju (1975-1988).

Życiorys

Syn Jakuba i Karoliny. W 1939 ukończył Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Gródku Jagiellońskim. Podczas okupacji sowieckiej robotnik budowlany i magazynier we Lwowie, podczas okupacji niemieckiej pracował w Gródku Jagiellońskim. Od 13 września 1944 żołnierz 4 zapasowego pułku kawalerii w Hrubieszowie. Od lutego do maja 1945 w Oficerskiej Szkole Piechoty w Lublinie, którą ukończył ze stopniem podporucznika (promowany przez gen. bryg. Bronisława Półturzyckiego). Następnie służył w 47 pułku piechoty w Fordonie, potem w Świeciu jako dowódca kompanii piechoty. Od lipca 1946 adiutant szefa sztabu 2 batalionu piechoty w 30 pułku piechoty w Przemyślu. Od grudnia 1946 w sztabie 9 Dywizji Piechoty w Rzeszowie, a od 29 września 1952 w sztabie 29 Dywizji Piechoty w Bielsku-Białej. W październiku 1954 został szefem sztabu 2 DP w Częstochowie. W latach 1956–1957 na kursie w Akademii Sztabu Generalnego, a w 1960 ukończył studia w tej akademii. W latach 1957–1958 szef sztabu 2 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej w Nysie, potem przeniesiony do Sztabu Generalnego WP w Warszawie. Od 1 maja 1964 zastępca szefa Oddziału I SG WP. Od 1964 do 1966 studiował w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych im. K. Woroszyłowa w Moskwie. Od maja 1968 zastępca komendanta Akademii Sztabu Generalnego ds. naukowych, a od lipca 1969 szef sztabu i zastępca dowódcy Wojsk Lotniczych. W październiku 1970 mianowany generałem brygady. 29 października 1971 skończył Wyższy Kurs Dowódczo-Sztabowy Kadry Wojsk Lotniczych przy Wojskowej Akademii Sił Powietrznych ZSRR im. J. Gagarina w Monino. w latach 1975-1976 zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej, w 1976-1988 szef Inspektoratu Obrony Cywilnej i zastępca szefa Obrony Cywilnej Kraju. 27 września 1984 mianowany generałem dywizji. W lutym 1989 przeniesiony w stan spoczynku, pożegnany przez ministra obrony narodowej gen. armii Floriana Siwickiego.

Awanse

W trakcie wieloletniej służby w ludowym Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe[1]:

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 251-253
  2. ↑ "Żołnierz Wolności", nr 111, 11 maja 1976, s. 2.
  3. ↑ Wojskowy Przegląd Historyczny, nr 3 (121), lipiec - wrzesień 1987, s. 220
  4. ↑ "Żołnierz Wolności", nr 303, 23 grudnia 1982, s. 2.

Bibliografia

  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom I: A–H, Toruń 2010, s. 251-253.