W latach 50. pracowała w Dzienniku Bałtyckim i Głosie Wybrzeża. W roku 1956 była redaktorem naczelnym tygodnika Kontrasty[1], w roku 1963 redagowała „Biuletyn Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego”[2] – przekształcony z czasem w miesięcznik „Pomerania”[3], w roku 1981 była zastępcą redaktora naczelnego solidarnościowego tygodnika Samorządność[4]. Publikowała też w wielu innych tytułach: „Kotwicy”, „Ziemi i Morzu”, „Kaszëbach”. W roku 1982 przeszła na wcześniejszą emeryturę.
Autorka wielu publikacji związanych z Pomorzem – w szczególności z Kaszubami (ludźmi, jak i ziemią) i Gdańskiem, współautorka (wraz z Różą Ostrowską) Bedekera kaszubskiego[5][6], tłumacz literatury kaszubskojęzycznej na język polski. Współpracowała jako publicystka ściśle z Lechem Bądkowskim. Sporo uwagi poświęciła Jadwidze Ptach i haftom kaszubskim. Przez wiele lat zajmowała się sztuką ludową Kaszub i wspierała twórców ludowych. Była inicjatorką, kontynuowanego do dzisiaj konkursu Ludowe talenty. Kierowała także Wydawnictwem Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego.
Zainicjowała wydawanie popularnych teczek z wzorami haftów kaszubskich. Była też autorką wielu przewodników turystycznych po Kaszubach. W 1990 roku była twórcą oraz pierwszym redaktorem kaszubskiego programu Rodnô zemia w Telewizji Gdańsk. Redagowała go, aż do śmierci – 21 kwietnia 1995 roku. Po niej przejęli go dwaj jej wychowankowie: Artur Jabłoński i Eugeniusz Pryczkowski.
Szczególną opieką otaczała młode osoby, aktywne w ruchu kaszubsko-pomorskim. Na mocy jej testamentu powołano Fundusz Stypendialny dla młodych dziennikarzy.
↑GrażynaG.BralGrażynaG. i inni red., Słownik dziennikarzy i publicystów Pomorza 1945 – 2005, Gdańsk: Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej, Oddział Morski w Gdańsku, 2008, s. 174-175.
