Była córką Marii i Edmunda, aresztowanych w 1944 roku przez NKWD i wywiezionych na Syberię, gdzie w sowieckich łagrachWorkuty i Norylska spędzili 11 lat. Dzięki zabiegom zaprzyjaźnionego z ojcem Wacława i jego siostry Władysławy Kieljotisów sześcioletnia Izabella przyjechała do Polski. Kieljotisowie opiekowali się nią do powrotu rodziców. Po zdaniu matury w I Liceum Ogólnokształcącym w Bydgoszczy rozpoczęła studia humanistyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Kontynuowała je w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, uzyskując dyplom w 1961 roku[2]. Po ukończeniu studiów pracowała w Stoczni Gdańskiej, gdzie przez rok była jej rzecznikiem prasowym. W 1964 roku zatrudniona została w redakcji „Głosu Wybrzeża”. Przepracowała tam 18 lat najpierw jako publicystka w dziale ekonomiczno-morskim, a następnie kierowała działem kultury[3]. Jako członek redakcji „Głosu Wybrzeża” poruszała problemy związane między innymi sprawami budownictwa i inwestycji (cykl o odbudowie Głównego Miasta) oraz ochrony zabytków (batalia publicystyczna o uratowanie wartowni nr 1 na Westerplatte). Po wprowadzeniu stanu wojennego, podczas weryfikacji dziennikarzy I. Greczanik-Filipp straciła prawa wykonywania swojego zawodu[1]. W latach 80. wespół z mężem Piotrem Filippem oraz grupą pozbawionych pracy inżynierów z Centrum Techniki Okrętowej redagowała podziemne pismo „Nasz Czas”. Periodyk drukowany był co miesiąc w nakładzie pięciu tysięcy egzemplarzy, kolportowany był w zakładach pracy na terenie Gdyni. W 1989 roku należała do zespołu redakcyjnego „Tygodnika Wyborczego”[4], a następnie „Tygodnika Gdańskiego”[5], będącego przekształceniem wymienionej gazety[6]. Po rozwiązaniu czasopisma zatrudniona została w 1992 w redakcji „Dziennika Bałtyckiego” jako kierowniczka oddziału gdyńskiego. Funkcję tę pełniła do przejścia na emeryturę w 1994 roku. Zasłynęła jako autorka i współautorka publikacji związanych z Gdynią[2]. Była matką chrzestną wyprodukowanego przez Stocznię Gdynia angielskiego trawlera „Boston York”[4].
Zmarła w Gdyni, pochowana cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon I, groby rodzinne C-60)[7]. Jej pogrzeb odbył się dwa dni przed ukończeniem sześćdziesiątych ósmych urodzin[3].
↑IzabellaI.Greczanik-FilippIzabellaI., Są wśród nas, Gdynia: Społeczny Komitet Budowy Pomników Ofiar Grudnia w Gdyni, 2000, ISBN 83-914940-0-4, OCLC750823027 [dostęp 2021-03-01]. Brak numerów stron w książce
↑MałgorzataM.SokołowskaMałgorzataM., IzabellaI.Greczanik-FilippIzabellaI., WiesławaW.KwiatkowskaWiesławaW., Encyklopedia Gdyni, wyd. 1, Gdynia: Verbi Causa, 2006–2009, ISBN 978-83-921571-8-2, OCLC156727869 [dostęp 2021-03-01]. Brak numerów stron w książce