Prowadziła Instytut Polski przy Hotelu Lambert, odbywała liczne podróże po Europie, a także Algierii, Egipcie i Ziemi Świętej[2]. Przez większość życia mieszkała w Paryżu, a od ślubu częściowo także w Gołuchowie, który w 1872 przejęła od męża za pożyczone mu pieniądze na cele powstania styczniowego. Zainicjowała m.in. kolekcję waz antycznych, grafik, obrazów, mebli artystycznych. Zamek w Gołuchowie przebudowała – częściowo według własnej koncepcji – na muzeum, a za pomocą utworzonej w 1893 ordynacji gołuchowskiej zapewniła muzeum środki na utrzymanie. Dążyła do odtworzenia dawnej świetności rezydencji gołuchowskiej, stanowiącej niegdyś siedzibę rodu Leszczyńskich.
Po śmierci spoczęła w mauzoleum – kaplicy grobowej w parku w Gołuchowie.
RóżaR.KąsinowskaRóżaR., Gołuchów. Rezydencja magnacka w świetle źródeł, Gołuchów: Ośrodek Kultury Leśnej w Gołuchowie, 2006, ISBN 83-922141-1-0, OCLC831167298. Brak numerów stron w książce
Danuta Marek, Ordynacja gołuchowska Izabelli z Czartoryskich Działyńskiej (1830-1899), Muzeum Narodowe w Poznaniu 1994, ISBN 83-85296-20-4.