Iwona Zaborowska-Baer

Iwona Zaborowska-Baer
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1928
Płock

Data i miejsce śmierci

28 grudnia 2005
Warszawa

Zawód

scenograf, malarka

Współmałżonek

Bogdan Baer

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Iwony Zaborowskiej-Baer na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Iwona Zaborowska-Baer (ur. 10 marca 1928 w Płocku, zm. 28 grudnia 2005 w Warszawie) – scenograf teatralny, malarka.

Życiorys

Ukończyła studia na Wydziale Plastyki Przestrzennej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi.

Jako scenograf zadebiutowała w 1954 w Teatrze Nowym w Łodzi. W latach 1971–1999 współpracowała m.in. z: Teatrem im. Siemaszkowej w Rzeszowie, Teatrem Powszechnym i Teatrem Muzycznym w Łodzi, Teatrem Ziemi Mazowieckiej, Teatrem Ochoty i Teatrem Polskim w Warszawie.

W roku 2000 odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 3 Tuje rz. 3 m. 10)[1].

Scenografia w Teatrze Telewizji

  • 7 lipca 1969 – M. Gogol, Rewizor, reż. W. Zatorski
  • 1 marca 1974 – B. Wasiljew, Tak tu cicho o zmierzchu, reż. Tadeusz Worontkiewicz
  • 13 września 1974 – A. Arbuzów, Stracony syn, reż. T. Worontkiewicz
  • 20 kwietnia 1987 – W. Bogusławski, Henryk VI na łowach, reż. Bogdan Baer
  • 20 lipca 1987 – A. Fredro, Jestem zabójcą, reż. B. Baer
  • 1 kwietnia 1995 – Molier, Lekarz mimo woli, reż. B. Baer

Scenografia teatralna za granicą (wybór)

  • 1958 – Nowy Sad, Jugosławia
  • 1967 – Essen, NRF
  • 1967 – Quadrien Scenografii, Praga, Czechosłowacja

Wystawy indywidualne (wybór)

  • 1968 – Polski Ośrodek ITI w Warszawie
  • 1968 – Jeleniogórskie Spotkania Teatralne
  • maj-czerwiec 1995 – Galeria Sceny Kameralnej Teatru Polskiego w Warszawie (akwarela)

Wystawy zbiorowe (wybór)

  • 1962 – Scenografia w XV-lecie PRL, PKiN Warszawa
  • 23 września – 6 października 2004 – Uroki lata, Galeria Art. Novum, Warszawa (akwarela)
  • 8 grudnia 2004 – 7 stycznia 2005 – Pejzaże z Polski, Biblioteka Polska, Paryż (akwarela)

Życie prywatne

Była żoną aktora Bogdana Baera, z którym miała dwie córki: etnografa, etnomuzyka i dziennikarkę - Jagnę Knittel i malarkę - Dorotę Baer. Jej rodzicami byli Wincenty Zaborowski (1883-1940) - filolog klasyczny aresztowany w ramach Akcji AB i zamordowany w Mauthausen i Czesława - harcerka, członkini Wojskowej Służby Kobiet AK[2][3].

Wybrane źródła

  • Teczka osob. I.Z.-B. [w:] Archiwum ZASP – Dział Dokumentacji Teatralnej Instytutu Teatralnego im. Z. Raszewskiego w Warszawie
  • Z. Strzelecki, Kierunki scenografii współczesnej, Warszawa, 1970
  • Biogram I.Z.-B [w:] Słownik artystów plastyków okręgu warszawskiego ZPAP: 1945-1970: słownik biograficzny, Warszawa, 1972
  • Z. Strzelecki, Polska plastyka teatralna, t. 3, Warszawa, 1963
  • Z. Strzelecki, Współczesna scenografia polska, Warszawa, 1984
  • M. Dęboróg-Bylczyński, Zaborowscy herbu Rogala. Podlaska szlachta zagrodowa, "Wiadomości Monarchistyczne" 2007, nr 3 s. 7-9.

Przypisy

  1. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  2. ↑ Płk. dr inż. Maciej Zaborowski, Hałłasowa z Rozwadowskich Kazimiera, w: Harcerski Słownik Biograficzny, T. 3, Warszawa 2012, s. 80-81.
  3. ↑ Jan Szymański, Nauczyciele i wychowankowie Gimnazjum i Liceum im. Marszałka St. Małachowskiego w Płocku polegli w czasie II wojny światowej, w: "Notatki Płockie", 1980, T. 25, s. 38.

Linki zewnętrzne