W 1959 r. ukończył XI Liceum Ogólnokształcące w Opawie i rozpoczął studia na wydziale pedagogicznym Uniwersytetu Ostrawskiego na kierunku filologia czeska, historia i sztuki piękne. W 1963 r. uzyskał dyplom po obronie pracy: Koliba, obec umělecké tvorby na Moravě. W latach 1963–1965 odbył zasadniczą służbę wojskową. Od 1965 r. pracował jako nauczyciel w szkole podstawowej w Dolním Benešovie, a także jako korektor w drukarni i pedagog w domu kultury w Ostrawie (Dům pionýrů a mládeže). W latach 1968–1971 był redaktorem czasopisma Tramp. Od 1970 był redaktorem naczelnym – do czasu zakazu wydawania magazynu w marcu 1971 r.[1][2][3]
Więzienie Bory, Pilzno
Od 1965 r. był zaangażowany w działalność grupy teatralnej Divadélko Pod okapem, która występowała w centrum wystawienniczym Czarna Łąka. Po rozpadzie grupy, od 1968 r., występował z grupą teatralną Teatr Waterloo, która wystawiała przedstawienia w Narodowym Teatrze Morawsko-Śląskim. 1 kwietnia 1969 r. odbyła się prapremiera musicalu, scenicznej adaptacji powieści Walentina Katajewa, Syn pułku, nawiązującego do wydarzeń sierpniowych. W 1971 r. został aresztowany i skazany na 12 miesięcy więzienia za działalność wywrotową. Razem z nim skazano m.in. reżysera przedstawienia Eduarda Schiffauera[1]. Od sierpnia 1972 do lutego 1973 odbywał karę w więzieniu Bory w Pilznie[3].
Po wyjściu na wolność pracował jako kierowca ciężarówki, a później jako mechanik w elektrowni. W styczniu 1977 roku podpisał Kartę 77. W maju 1977 r. został zesłany do Austrii, w październiku 1979 r. pozbawiono go obywatelstwa czechosłowackiego[3]. Początkowo mieszkał w Wiedniu, gdzie do 1980 r. był zatrudniony jako konserwator porcelany, następnie w latach 1980-1983 pracował jako tłumacz w obozie dla uchodźców Traiskirchen. 5 października 1982 r. uzyskał obywatelstwo austriackie. W latach 1983–2002 pracował jako redaktor rozgłośni radiowej Radiu Wolna Europa, najpierw w Monachium, a po powrocie do Czech w 1994 r., kontynuował współpracę z radiem w Pradze. W latach 2003–2004 był przewodniczącym Stowarzyszenia Pisarzy[1][3].
W 2016 r., na wniosek Rady Miasta Pilzna, otrzymał Nagrodę 1 czerwca, upamiętniającą publiczne wystąpienie Pilzneńczyków przeciwko reżimowi totalitarnemu w 1953 r. (Dzień Pierwszego Bicia Dzwonu), za znaczący wkład w wyjaśnienie i egzekwowanie zasad demokracji, wolności i sprawiedliwości oraz konsekwentną obronę praw i wolności człowieka za pośrednictwem prasy, radia i telewizji[5].
Twórczość
Pierwszy tekst Binara, i znaczna część późniejszych dzieł, skierowana jest do młodych czytelników. Zadebiutował w 1962. opowiadaniem Sny v láhvi opublikowanym w piśmie Mladé svět. W latach 60. i 70. publikował w Repertoár malé scény, Kurýr, Sešit pro mladou literaturu, Sluníčko i Červený kvet. W latach 80. publikował w czasopismach emigracyjnych Svědectví, Právo lidu, Obrys i Listy. Po powrocie do Czech publikował w pismach: Tvar, Dokořán, Reportér[1]. W 1974 r. wydał pierwszą powieść Kdo, co je pan Gabriel. Pod koniec lat 60. pisał bajki dla redakcji Radia Czechosłowackiego do programu Hajaja. Po powrocie do Czech z wygnania pisał scenariusze audycji radiowych m.in. dla Czeskiego Radia Plus. W 2004 r. studio Czeskiego Radia Brno wyemitowało adaptację opowiadania Binara O zvířeti Jaromíru (reż. Zdeněk Kozák). W 2011 r. Česká televize nakręciła i wyemitowała animowaną serię bajek dla dzieci Králík Fiala na podstawie książki i scenariusza Binara (reż. David Súkup)[1][6]. Ważnym źródłem inspiracji Binara są doświadczenia życiowe autora. W wydanej w 1977 r. powieści Rekonstrukce zawarł autobiograficzne wątki, w których opisał okoliczności swego uwięzienia. Z kolei w Kytovna umění i, w wydanej także w Polsce, Siedem rozdziałów z życia Václava Netušila albo Rowerem dookoła świata, umieścił doświadczenia z pobytu na wygnaniu w Austrii[1].
Kdo, co je pan Gabriel, wydanie podziemne 1974 (wydanie za granicą – po czesku 1978, po niemiecku 1985)
Rekonstrukce, wydanie podziemne 1977 (po niemiecku 1979, 2002)
Rozprava v krabici (wydanie za granicą, po czesku 1985)
Kytovna umění, wydanie podziemne 1985 (wydanie za granicą, po czesku 1988), wydanie w Czechach 1991
Jeníkova práce, 1996
Ohrada, 1997
Sedm kapitol ze života Václava Netušila aneb S kolem kolem světa, 2000 (polskie wydanie: Siedem rozdziałów z życia Václava Netušila albo Rowerem dookoła świata, przekład Dorota Dobrew, Amaltea, Wrocław 2016)
.jpg)
