Irena Wojnar

Irena Wojnar
Data urodzenia

21 września 1924

Data śmierci

28 grudnia 2021

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: teoria wychowania estetycznego
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1960

Habilitacja

1965

Profesura

1976

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Złota Odznaka ZNP
Grób Ireny Wojnar na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Irena Wojnar (ur. 21 września 1924[1], zm. 28 grudnia 2021[2][3]) – polska humanistka, pedagog, specjalistka w zakresie teorii wychowania estetycznego, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

Od 1949 roku do śmierci była związana z Uniwersytetem Warszawskim. W latach 1958–1960 studiowała w Uniwersytecie Paryskim (Sorbona), dzięki stypendium Fundacji Forda.

  • 1960 – doktorat w Uniwersytecie Paryskim na podstawie rozprawy napisanej pod kierunkiem prof. E. Souriau.;
  • 1965 – habilitacja w Uniwersytecie Warszawskim;
  • 1976 – profesor nadzwyczajny;
  • 1985 – profesor zwyczajny;
  • W latach 1967–2004 była kierowniczką Pracowni/Zakładu Teorii Wychowania Estetycznego na Wydziale Pedagogicznym UW.

Była autorką kilkuset publikacji z zakresu szeroko rozumianej humanistyki, pedagogiki, estetyki, teorii wychowania estetycznego. Wybitny autorytet w zakresie pedagogiki kultury i teorii wychowania estetycznego. Wieloletnia najbliższa współpracowniczka profesora Bogdana Suchodolskiego.

Współpracowała między innymi z Komitetem Prognoz „Polska 2000 Plus” przy Prezydium PAN, Komitetem Nauk Pedagogicznych PAN, Uniwersytetem w Padwie, gdzie w latach 1986–1996 prowadziła coroczne wykłady i seminaria, Association Internationale/Mondiale des Sciences de'l Education – World Association for Educational Research AMSE/WAER, International Society For Education Through Art (INSEA), w której to organizacji pełniła w latach 1988–1991 funkcję wiceprzewodniczącej[4]. Otrzymała: Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Odrodzenia Polski, Odznakę Zasłużony Działacz Kultury, Złota Odznaka ZNP, Ziegfeld Award[5].

Publikacje

  • Estetyka i wychowanie (Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1964)
  • Perspektywy wychowawcze sztuki (Nasza Księgarnia, Warszawa 1966)
  • Estetyczna samowiedza człowieka (Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1982; ISBN 83-01-03738-5)
  • Nauczyciel i wychowanie estetyczne (Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa, 1968)
  • Teoria wychowania estetycznego: zarys problematyki (PWN, Warszawa 1976, kolejne wydania: 1980, 1984, 1995)
  • Bergson. Seria: Myśli i Ludzie ( Wiedza Powszechna, Warszawa 1985)
  • Muzeum czyli trwanie obecności (WSiP, Warszawa 1991)
  • Humanistyczne intencje edukacji (Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2000)
  • Edukacyjna kultura przyszłości (Komitet Prognoz „Polska XX Plus” przy Prezydium PAN, Warszawa 2006
  • Humanistyczne przesłanki niepokoju (Dom Wydawniczy ELIPSA, Warszawa 2016)

Przypisy

  1. ↑ Irena Wojnar [online], lubimyczytać.pl [dostęp 2021-04-17].
  2. ↑ Odeszła Pani Profesor Irena Wojnar. pedagog.uw.edu.pl. [dostęp 2021-12-30]. (pol.).
  3. ↑ Irena Wojnar. nekrologi.gazeta.pl, 2022-01-22. [dostęp 2022-04-27].
  4. ↑ Na podstawie: Agnieszka Piejka, „Irena Wojnar – monografia bibliograficzna”, Dom Wydawniczy ELIPSA, Warszawa 2013
  5. ↑ Agnieszka Cybal-Michalska, Agnieszka Piejka "Profesor Irena Wojnar (1924–2021)– pro memoria" [w:] Nauka 2/2022 s. 161–166

Bibliografia

  • Prof. zw. dr hab. Irena Wojnar, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-10-04].
  • Wojnar Irena [online], Onet.pl [dostęp 2014-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-06] (pol.).
  • prof. dr hab. Irena Wojnar [online], Wydział Pedagogiczny Uniwersytetu Warszawskiego [dostęp 2021-12-30] (pol.).
  • Agnieszka Piejka, Irena Wojnar – Monografia bibliograficzna, Warszawa: Dom Wydawniczy ELIPSA, 2013.