Literatura wedyzmu określa Indrę następująco:
buhaj,
byk,
druzgocący wrogów,
gracz,
groźna wielkość,
gwałtowny,
król ruchu i bezwładu,
łamiący moce,
mąż bez litości,
mędrzec,
mocarz,
najpierwszy bohater,
nie do zachwiania,
nie do zwalczenia,
niezachwiany,
o miażdżącej sile,
o potężnej mocy,
o sile podwójnej,
odważny,
ogania potęgą bogów,
pięknowargi,
piorunodłonny,
piorunoręki,
podlegają mu konie, krowy, gromady i wody,
podparł niebo,
podszczuwacz narodów,
pogromca Dasów,
ponadmąż,
potężny,
potężny byk,
potężny król,
prawdziwy,
prędki do mordu,
przed nim w lęku drżą obydwa światy,
straszliwy,
strzelec,
szczodry,
umocnił góry na stałe,
urodzony z mocy,
utrwalił ziemię na wieki,
w bitwach zdobywca,
wielosławny,
zabójca czarnych,
zabójca smoka,
zawsze walczący,
zrodził ogień,
zrodził słońce,
zwycięski
[1].
Ikonografia i symbolika
Przedstawiany jest jako dowódca armii dewów o byczym karku, potężnych ramionach i tysiącu jąder[2].
Bronią, z której słynął Indra, był piorun (sankr.wadźra).
W następstwie klątwy, po uwiedzeniu żony wieszcza Gautamy, ciało Indry pokryło tysiąc narządów kobiecych. Karę tę zamieniono na tysiąc oczu, przez co Indra został bogiem tysiącokim[3].
Rodzina i postacie powiązane
Małżonką Indry jest Indrani, zwana też Śaći – piękna bogini gniewu i zazdrości o tysiącu oczu.
Wahana
Wahaną, czyli (boskim wierzchowcem) boga Indry może być:
słoń Ajrawata (sanskryt ऐरावत, ang' Airavata), wyłoniony podczas procesu ubijania oceanu w celu pozyskania amryty
koń Uććajhśrawas (उच्चैःश्रवस्, ang.Uchchaihshravas) o siedmiu głowach, również wyłoniony podczas procesu ubijania oceanu w celu pozyskania amryty.
Recepcja w literaturze religijnej
Wedy
Ukazywany był jako pan wojny, uosobienie odważnego wojownika, bohatera, ale także hulaki, który nadużywał somy, zwielokrotniającej jego moc. Władał deszczem, burzą, błyskawicą i gromem, a ponieważ zsyłał życiodajne deszcze uważano go także za boga płodności.
Najbardziej zasłynął jako pogromca demona suszy Wrytry.
Purany
W mitach często rywalizuje z mędrcami podejmującymi ascezę, dzięki której uzyskiwali nadzwyczajne, niemalże boskie moce.
Eposy
Wiele legend związanych z Indrą przedstawiono w Mahabharacie.
Indra spadł do rangi bóstw drugorzędnych, stając się jednym z czterech Lokapala, stróżów świata – opiekunem kierunku wschodniego.
Recepcja w innych religiach
Indra występuje w pismach buddyjskich. W tym również pod imionami Śakra i Sakka, jako władca jednego z niebios. Dźinizm nazywa go imionami Indra i Saudharmendra.
↑Epoka brązu – zwycięstwo patriarchatu i zanikanie matriarchatu / Ariowie w Indiach. W: Zygmunt Krzak: Od matriarchatu do patriarchatu. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2007, s. 283–284. ISBN 978-83-7436-136-1.
↑Epoka brązu – zwycięstwo patriarchatu i zanikanie matriarchatu / Ariowie w Indiach. W: Zygmunt Krzak: Od matriarchatu do patriarchatu. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2007, s. 282. ISBN 978-83-7436-136-1.
