Imię teoforyczne (z gr. θεοφόρητος theoforētos, „niosący bóstwo”^[1]) – imię odnoszące się do bóstwa, zawierające w sobie człon „bóg” lub imię własne boga. Przykładem może być grecki Apollo i pochodzące od niego imiona „Apoloniusz”, „Apolinary”, czy „Apolonia”^[2]. Powodem nadawania takich imion była prawdopodobnie wiara, że przyniosą one osobie tak nazwanej przychylność ze strony danego bóstwa.

• Demetriusz, Dymitr – „należący do bogini Demeter”
• Dionizy, Denis – „należący do Dionizosa”
• Marcin – „należący do Marsa”
• Artemiusz, Artemij – „należący do bogini Artemidy”
• Diana – bezpośrednio od imienia rzymskiej bogini łowów

• Amadeusz – „kochający Boga”
• Bogumił – „miły Bogu” lub „miłujący Boga”
• Gotfryd – „boski pokój”
• Krystian – „chrześcijanin, wyznawca Chrystusa”
• Krzysztof – „niosący Chrystusa”

• Ingeborga – „twierdza Inga”, nordyckiego boga płodności
• Oskar – „boska włócznia”

 Osobny artykuł: Teoforyczne imiona w Biblii.

• Jezus – „Jahwe wybawieniem”
• Maciej – „dar od Boga”

• Jan Grzenia: Słownik imion. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008. ISBN 978-83-01-15644-2. Brak numerów stron w książce

• Beate Pongratz-Leisten, Reconsidering the Concept of Revolutionary Monotheism Eisenbrauns 2011