|
Data i miejsce urodzenia
|
29 grudnia 1961 Kneża
|
Data i miejsce śmierci
|
13 lipca 2024 Wraca
|
Pozycja
|
bramkarz
|
Kariera seniorska[a]
|
|
Kariera reprezentacyjna
|
Lata
|
Reprezentacja
|
Wyst.
|
Gole
|
1983–1990
|
Bułgaria
|
34
|
(0)
|
|
Kariera trenerska
|
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Ilija Wyłow (bułg. Илия Вълов, ur. 29 grudnia 1961 roku w Kneży, zm. 13 lipca 2024 we Wracy[1]) – bułgarski piłkarz grający na pozycji bramkarza, później trener piłkarski.
Kariera piłkarska
Jest wychowankiem Botewu Wraca, w którego barwach w bułgarskiej ekstraklasie występował przez siedem sezonów. Botew nie należał do potentatów ligi i corocznie musiał bronić się przed spadkiem; najlepszy wynik z tego okresu to szóste miejsce na koniec rozgrywek 1984–1985.
W 1988 roku odszedł do znacznie silniejszego CSKA Sofia; w ciągu dwu lat z zespołem prowadzonym wówczas przez Dimityra Penewa, w którym grali m.in. Christo Stoiczkow, Emił Kostadinow, Ljubosław Penew i Trifon Iwanow, zdobył dwa tytuły mistrza i jeden Puchar kraju, jeden Superpuchar oraz - w sezonie 1988–1989 - dotarł do półfinału Pucharu UEFA. Po rozstaniu z CSKA krótko występował w stołecznym Łokomotiwie, a następnie wyjechał za granicę.
Był zawodnikiem trzecioligowego niemieckiego FC Berlin, dawnego lidera ekstraklasy enerdowskiej, a także Austrii Wiedeń, z którą, jako zmiennik Franza Wohlfahrta, wygrał ligę austriacką. Piłkarską karierę kończył w klubach w Turcji.
W reprezentacji Bułgarii rozegrał 34 mecze. Przez drugą połowę lat 80., także na Mundialu 1986, był zmiennikiem młodszego o rok Borisława Michajłowa. Ostatni raz w kadrze wystąpił w towarzyskim spotkaniu ze Szwecją (0:2) we wrześniu 1990 roku.
Sukcesy piłkarskie
Kariera szkoleniowa
Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. Jako pierwszy trener prowadził Botew Wraca. Później szkolił bramkarzy m.in. w Czerno More Warna, Liteksie Łowecz i CSKA Sofia.
Śmierć
Zmarł 13 lipca 2024 wskutek infekcji płuc, w szpitalu we Wracy, gdzie wcześniej poddał się operacji wszczepienia endoprotezy stawu[2].
Przypisy
Bibliografia