Najwyższy wierzchołek kompleksu wznosi się na wysokość 2769 m n.p.m.[1] U podnóża leży miasto Banyuwangi. Kompleks składa się z wielu kraterów znajdujących się w starej kalderze o średnicy około 20 kilometrów. W jednym z kraterów można znaleźć kwaśne jezioro wulkaniczne o średnicy jednego kilometra. Woda w nim ma pH poniżej 0,4[2] i turkusową barwę. Wokół jeziora funkcjonują fumarole o temperaturze 170–245 °C i źródła termalne.
Erupcje
Erupcje notowane od 1796[1]. Ostatnia prawdopodobna erupcja miała miejsce w 2002, ostatnia potwierdzona – w 1999[1].
Eksploatacja siarki
Wulkan znany jest z tego, że z otworów na zboczach wypływa siarka bardzo wysokiej czystości i zastyga na świeżym powietrzu. Wydobywanie poprzez uderzenia jest bardzo szkodliwe dla zdrowia ze względu na trujące opary. Ludzie, którzy tym się zajmują, wyłamują płaty skondensowanej[2] siarki, ładują ją do dwóch koszy połączonych kijem i przenoszą na ramieniu. Pokonując niebezpieczną drogę, na której łatwo o potknięcie z ładunkiem przekraczającym nawet 100 kilogramów, zmierzają do punktu skupu. Zapłata wynosi równowartość około 8 dolarów amerykańskich za 100 kilogramów. Udokumentowano to w nagrodzonych filmie dokumentalnym Śmierć człowieka pracy i w kilku innych mniej znaczących reportażach.