II Liceum Ogólnokształcące im. Gabriela Narutowicza w Łodzi

liceum ogólnokształcące
Państwo	Polska
Miejscowość	Łódź
Adres	ul. Nowa 11/13, 90-031 Łódź
Data założenia	1904
Patron	Gabriel Narutowicz
Dyrektor	Dariusz Jędrasiak
Wicedyrektorzy	Antoni Markiewicz
Położenie na mapie Polski II Liceum Ogólnokształcące im. Gabriela Narutowicza w Łodzi
Położenie na mapie województwa łódzkiego II Liceum Ogólnokształcące im. Gabriela Narutowicza w Łodzi
Położenie na mapie Łodzi II Liceum Ogólnokształcące im. Gabriela Narutowicza w Łodzi
51°45′58,4136″N 19°28′55,4772″E/51,766226 19,482077
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

II Liceum Ogólnokształcące im. Gabriela Narutowicza w Łodzi – liceum ogólnokształcące wywodzące swoje korzenie od powstałego w 1904 r. Prywatnego Progimnazjum Męskiego Józefa Radwańskiego.

Historia liceum zaczyna się w 1904 roku, kiedy na podstawie pozwolenia ówczesnego Ministerstwa Oświaty powstała Prywatna Męska Szkoła Józefa Radwańskiego. Była to 2-klasowa placówka przygotowująca młodzież do podjęcia nauki w szkołach średnich. Dwa lata później – 1 października 1906 – na fali złagodzenia antypolskiej polityki oświatowej rosyjskiego zaborcy, szkołę przekształcono w Prywatne Progimnazjum Męskie Filologiczne J. Radwańskiego z kursem 4 klas niższych realizujących program rządowego gimnazjum^[1]. Szkoła jako pierwsza placówka oświatowa w Łodzi uzyskała zezwolenie na wprowadzenie polskiego języka wykładowego, oprócz nauki języka rosyjskiego, historii i geografii, i dlatego była znana jako Progimnazjum Polskie Radwańskiego. 27 listopada 1917 szkoła została przekształcona w pełne ośmioletnie gimnazjum^[1].

W odrodzonej Polsce szkoła zmieniła właściciela i jako Męskie Gimnazjum Klasyczne Kazimierza Tomaszewskiego działała bardzo aktywnie na łódzkim polu oświatowym. Nic więc dziwnego, że w 1929 roku szkołę upaństwowiono i nadano jej nazwę Państwowe Gimnazjum im. Pierwszego Prezydenta Rzeczypospolitej Gabriela Narutowicza w Łodzi. Kilka lat później przekazano jej obszerny budynek po Izbie Przemysłowo-Handlowej przy ul. Targowej 63. Był to kolejny okres świetności w dziejach „dwójki”, który został brutalnie przerwany przez wybuch drugiej wojny światowej. Uczniowie i nauczyciele szkoły potwierdzili swój patriotyzm na wszystkich frontach tej wojny.

Po II wojnie światowej szkoła szybko wznowiła działalność jako II Liceum Ogólnokształcące im. Gabriela Narutowicza. W 1956 r. została przekształcona ze szkoły męskiej w placówkę koedukacyjną. Połowa lat sześćdziesiątych to szczególny okres w dziejach szkoły. W 1964 roku z okazji 60-lecia „dwójki” odbył się zjazd jej absolwentów i wychowanków. Miał on swój symboliczny wymiar, ponieważ po raz ostatni odbył się w przedwojennym budynku szkoły przy ul. Targowej. Rok szkolny 1965/1966 został zainaugurowany już w budynku „tysiąclatki” przy ul. Nowej 11/13. W nowej siedzibie szkoła rozwijała się i dbała o tradycje – w 1984 roku, podczas kolejnego zjazdu absolwentów szkoły, odsłonięto pomnik jej patrona, prezydenta Gabriela Narutowicza. Łącząc tradycję z wyzwaniami nowoczesności II Liceum Ogólnokształcące im. Gabriela Narutowicza w Łodzi wkroczyło w XXI wiek i bardzo uroczyście obchodziła 100-lecie swojego istnienia.

W ponad stuletniej historii szkoła wielokrotnie zmieniała swą siedzibę. Zaczynała bardzo skromnie, w czynszowej kamienicy przy ul. Cegielnianej 11 (obecnie ulica Jaracza). Wynajmowaną na potrzeby szkoły część budynku zaadaptowano do potrzeb szkolnych. Jednak warunki były niezbyt sprzyjające efektywnej pracy dydaktycznej i kolejną siedzibą stał się budynek przy ul. Zawadzkiej 9 (obecnie ulica Próchnika), w którym na potrzeby szkoły wynajęto trzy piętra i wydzieloną część podwórka. Troska dyrektora o estetykę i czystość izb lekcyjnych znalazła potwierdzenie w raportach i sprawozdaniach urzędników wizytujących szkołę. Popularność szkoły, której odbiciem był znaczący wzrost liczby uczniów, doprowadziła do kolejnej zmiany siedziby. Szkoła została przeniesiona do pomieszczeń w jednej z famuł wybudowanych przez I. K. Poznańskiego przy ul. Ogrodowej. Szkoła zajmowała tam dwa piętra od podwórka i chociaż warunki nauki uległy polepszeniu to nadal nie były optymalne. Radykalna zmiana na lepsze nastąpiła dopiero w 1933 roku, kiedy przeniesiono szkołę na ul. Targową 63. Wreszcie nauka odbywała się w jasnych, przestronnych salach, a boisko szkolne stało się chlubą szkoły i obiektem zazdrości uczniów innych łódzkich szkół. W połowie lat sześćdziesiątych nastąpiła kolejna zmiana siedziby szkoły i uczniowie „dwójki” musieli opuścić swój przedwojenny budynek. Zadecydowało o tym sąsiedztwo z Wyższą Szkołą Filmową, uczelnią znaną szeroko nawet poza granicami Polski. Trudne warunki lokalowe tej uczelni spowodowały, że przekazano jej cały kompleks zajmowany dotychczas przez liceum. Rozpoczęcie nowego roku szkolnego w 1965 roku miało miejsce już w budynku przy ul. Nowej 11/13. Ówczesne władze, łącząc oddanie budynku z uroczystością w skali miasta oraz przeznaczając znaczne środki finansowe na wyposażenie placówki, chciały zapewnić o swoim uznaniu dla szkoły, wyrażonym przekazaniem jej nowego gmachu. Nowy, nowoczesny budynek zastąpił stary, przedwojenny.

23 sierpnia 1929 r. Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego nadał szkole nazwę „Państwowe Gimnazjum im. Pierwszego Prezydenta Rzeczypospolitej, Gabriela Narutowicza w Łodzi”. W 6. rocznicę śmierci pierwszego prezydenta RP – 16 grudnia 1982 roku – wmurowano akt erekcyjny w fundament pomnika, który „wzniesiony dla uczczenia pamięci Gabriela Narutowicza, niech przypomina następnym pokoleniom wychowanków szkoły postać wielkiego Polaka”.

Co roku, 16 grudnia, w rocznicę śmierci Gabriela Narutowicza, obchodzone jest Święto Szkoły, w trakcie którego odbywa się także ślubowanie uczniów klas pierwszych.

Dewiza szkoły: „Dobro Rzeczypospolitej – najwyższym celem”

Więź z przeszłością pozwalają organizować tradycyjne zjazdy absolwentów i wychowanków szkoły od 1927 roku. Na przełomie XX/XXI wieku odbywały się co 5 lat. Obecnie szkoła organizuje co roku zjazdy absolwentów, a rok 1998 rozpoczął zwyczaj uroczystego obchodzenia 50-lecia matury kolejnych roczników. W 1998 r. pierwsze takie spotkanie przypadło na rocznik 1948, który jako pierwszy zdawał maturę po II wojnie światowej.

Od roku 2010 w Szkole odbywa się coroczny Konkurs Pieśni Patriotycznej.

• 1904 - Józef Radwański został właścicielem szkoły przy ul. Cegielnianej 11.
• 1 X 1906 - szkoła przekształcona w czteroklasowe Prywatne Progimnazjum Męskie Filologiczne.
• 27 XI 1917 - szkoła została przekształcona w pełne ośmioletnie gimnazjum.
• 1 III 1918 - odszedł dotychczasowy właściciel szkoły, Józef Radwański; nowym właścicielem szkoły został nauczyciel matematyki Kazimierz Tomaszewski.
• 23 VIII 1929 - szkoła została upaństwowiona i otrzymała nazwę: Państwowe Gimnazjum im. Pierwszego Prezydenta Rzeczypospolitej Gabriela Narutowicza.
• 1 IX 1933 - przeniesienie szkoły do budynku przy ul. Targowej 63.
• 1939 - 1945 - okupacyjna przerwa w działalności szkoły
• 1 II 1945 - wznowiono działalność po II wojnie światowej; 1. powojenny dyrektor - Norbert Filutowicz, przedwojenny nauczyciel szkoły. 
• VI 1948 - pierwsza powojenna matura
• 1 IX 1956 - przekształcenie szkoły z męskiej w koedukacyjną na podstawie zarządzenia Ministerstwa Oświaty  
• 11 IV 1964 - I Zjazd Absolwentów i Wychowanków, który ufundował sztandar szkoły, portret patrona szkoły i tablicę pamiątkową poświęconą „Pamięci profesorów i wychowanków poległych w czasie wojny i okupacji”.
• 1 IX 1965 - szkoła została przeniesiona do nowego budynku „tysiąclatki” przy ulicy Nowej 11/13.
• 14 XII 1972 - odsłonięcie tablicy pamiątkowej z okazji 50. rocznicy śmierci patrona szkoły - prezydenta RP Gabriela Narutowicza.
• 17 IX 1974 - minister Oświaty i Wychowania odznaczył szkołę Medalem Pamiątkowym Komisji Edukacji Narodowej. 
• 18 IV 1980 - II Zjazd Absolwentów i Wychowanków szkoły z okazji 75 rocznicy jej powstania; w trakcie zjazdu szkoła została wyróżniona Honorową Odznaką Miasta Łodzi.
• 5 V 1984 - III Zjazd Absolwentów połączony z odsłonięciem pomnika patrona szkoły, Gabriela Narutowicza. 
• 1 IX 1984 - dyrektorem szkoły zostaje mgr Jadwiga Sadłocha.
• 1 VI 1995 - IV zjazd Absolwentów i Wychowanków II Liceum Ogólnokształcącego im. Gabriela Narutowicza.
• 1 XII 1996 - dyrektorem szkoły zostaje mgr Dariusz Jędrasiak.
• 15 V 1998 - V Zjazd Absolwentów i Wychowanków Szkoły z okazji 50-lecia matury-rocznik 1948.
• 12 VI 1999 - VI Zjazd Absolwentów i Wychowanków Szkoły z okazji 95 rocznicy jej powstania.
• 1 IX 2003 - po raz pierwszy przyjęci zostali uczniowie do trzyletniego liceum.
• V 2004 - po raz ostatni zdają maturę absolwenci czteroletniego liceum.
• 4-5 VI 2004 - VII Zjazd Absolwentów i Wychowanków Szkoły z okazji 100-rocznicy jej powstania
• V 2005 - po raz pierwszy zdają maturę w nowej formule absolwenci trzyletniego liceum.
• I 2006 - dyrektorem szkoły zostaje mgr Jadwiga Bielecka.
• 1 X 2007 - dyrektorem szkoły zostaje mgr Jadwiga Ochocka.
• 17 X 2009 - VIII Zjazd Absolwentów i Wychowanków Szkoły z okazji 105-lecia jej powstania
• 12 XI 2013 odsłonięcie tablicy pamiątkowej mjr Eugeniusza Kaszyńskiego, ps. „Nurt”, absolwenta szkoły w 1931 r.; dowódcy Świętokrzyskiego Zgrupowania Partyzanckiego „Ponury”^[2]

• Józef Radwański – 1904–1918
• Kazimierz Tomaszewski 1918–1923
• Ignacy Roliński – 1923–1929^[3]
• Rajmund Bromirski – 1929–1931
• ks. Józef Orłowski – 1931
• Fabrycy [?] – 1931–1932
• Celestyn Dobrzański – 1932–1935
• Hieronim Urban – 1935–1939
• Edward Mierzwa – 1939
• Norbert Filutowicz – 1945–1962
• Genowefa Adamczewska – 1962–1966^[4]
• Marian Strobin – 1966–1967^[5]
• Bożena Burawska – 1967–1978
• Wiesława Małkiewicz – 1978–1984
• Jadwiga Sadłocha – 1984–1996
• Dariusz Jędrasiak – 1996–2006
• Jadwiga Bielecka – 2006–2007
• Jadwiga Ochocka – 2007–2022
• Dariusz Jędrasiak – od 2022

• Genowefa Adamczewska – nauczycielka i dyrektorka szkoły^[3]
• Benedykt Halicz – biolog
• Ignacy Roliński – nauczyciel i wykładowca akademicki
• Józef Roman – poseł na sejm^[6]

• Jerzy Urban – dziennikarz, publicysta, satyryk, polityk

Kulturalne tradycje szkoły bez ciasnoty konserwatyzmu, czego przejawem było nadanie placówce patrona w osobie Gabriela Narutowicza, były inspiracją dla wielu pokoleń absolwentów ceniących wolność, w tym licznych twórców rozrywki i sztuki:

• Rajmund Ambroziak^[7] – polski pianista, kameralista
• Krzysztof Baranowski – polski historyk
• Janusz Karol Barański – animator kultury, harcmistrz, księgarz
• Feridun Erol^[8] – polski reżyser filmowy i scenarzysta
• Piotr Hertel^[9] – kompozytor hymnu szkoły
• Bolesław Hochlinger – polski malarz^[10]
• Wiesław Kaczmarek – polski dziennikarz sportowy oraz poseł Krajowej Rady Narodowej
• Eugeniusz Kaszyński ps. „Nurt” – dowódca Świętokrzyskich Zgrupowań AK „Ponury” i d-ca 2 pp Legionów AK
• Juliusz Kulesza – polski grafik i pisarz, strzelec, uczestnik powstania warszawskiego, kapitan Wojska Polskiego
• Jerzy Kosiński^[11] – pisarz anglojęzyczny
• Czesław Pustelnik – technolog papiernictwa, profesor Politechniki Łódzkiej
• Tadeusz Ross^[12]– aktor, satyryk, piosenkarz
• Piotr Rajczyk – dziennikarz, rysownik satyryczny^[13]
• Bartosz Smoczyński – drukarz, grafik, projektant książek^[14]
• Piotr Smolewski – lekarz hematolog^[15]
• Jerzy Spychała – duchowny i muzealnik
• Mieczysław Syska – starosta powiatowy, podporucznik
• Jan Jacek Sztaudynger – polski ekonomista, syn Jana Sztaudyngera
• Witold Szwedkowski – działacz społeczny, poeta^[13]
• Jan Waszczyński – prawnik^[16]
• Marta Wiśniewska (Mandaryna)^[17] – instruktorka tańca, wokalistka muzyki tanecznej

• strona szkoły