PROFILPELAJAR.COM

Huqiu Shaolong
虎丘紹隆
	; Mistrz chan Huqiu Shaolong
Data urodzenia	1077
Data śmierci	1136
Szkoła	frakcja yangqi szkoły linji
Nauczyciel	Yuanwu Keqin
Następca	Ying’an Tanhua

Huqiu Shaolong (chiń. 虎丘紹隆 pinyin Hǔqiū Shàolóng; kor. 호구소륭 Hogu Soryung; jap. Kukyū Jōryū; wiet. Hổ Khâu Thiệu Long; ur. 1077, zm. 1136) – chiński mistrz chan frakcji yangqi szkoły linji.

Życiorys

Mistrz Huqiu był uczniem mistrza chan Yuanwu Keqina, nauczyciela chanu frakcji yangqi szkoły linji.

Znaczenie i nauki mistrza

Huqiu był jednym z najważniejszych mistrzów chan w historii. Chociaż jego brat dharmiczny Dahui Zonggao (1089–1163) wydaje się być bardziej znanym, to jednak w historii chanu właśnie linie przekazu rozwinięte przez uczniów i wnuków w Dharmie Huqiu – zwłaszcza przez mistrza chan okresu Yuan Zhongfenga Mingbena (1263–1323) – górowały w trakcie późniejszego rozwoju. Renesans chanu w XVII w. został przeprowadzony głównie przez mnichów z jego linii przekazu Dharmy^[1]. Także jego linia przekazu została przeniesiona do Japonii i wyłoniła wielkiego mistrza zen Hakuina Ekaku (1689–1769), odnowiciela japońskiego zenu.

Huqiu był głównym twórcą zbioru nauk jego nauczyciela Yuanwu Keqina Yuanwu Foguo chanshi yulu. Sam doskonale pamiętał nauki Yuanwu, ale również gromadził nauki zapisane i zapamiętane przez innych.

Chociaż sam nie napisał żadnego swojego traktatu ani nie wydał zboru swoich nauk, jego uczniowie zebrali jego nauki i wydali je.

Wynika z nich, że mistrz Huqiu był typowym mistrzem szkoły linji i jego styl nauczania pochodził od Yuanwu. Jednak jego nauki miały także rys oryginalności, bowiem mistrz dokooptował do nich naukę „Doskonałej harmonii” szkoły huayan (lishi yuanrong wu’ai). Niestety cały wysiłek badaczy chanu skupił się studiowaniu mistrza Dahui Zonggao, wielkiego promotora kanhua chan.

Dzieła literackie

Yuanwu Foguo chanshi yulu (Spisane mowy mistrza chan Yuanwu Foguo)
Spisane przez uczniów nauki mistrza

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Indiach Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Chinach Bodhidharmy.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w innym kraju.

48/21. Yuanwu Keqin (1063–1135)

49/22. Cunpu Chanren (bd)
49/22. Xiangyun Tanyi (bd)
49/22. Wuyong Jingquan (bd)

50/23. Panshan Sizhuo (bd)

49/22. Huguo Jingyuan (1094–1146)

50/23. Xingshan Weiguan (1108–1179)

49/22. Dahui Zonggao (1089–1163)

50/23. Wuji Lepai
50/23. Zishou Miaozong (1095–1170) mistrzyni chan
50/23. Daoqian (bd)
50/23. Zongyuan (bd)
50/23. Zhuo’an Deguang (1144–1203) (także Fozhao)

51/24. Wuji Liaopai (1149–1224)

52/25. Xuechuang Zongyue (bd)

49/22. Huqiu Shaolong (1077–1136)

50/23. Ying’an Tanhua (1103–1163)

51/24. Fengshan Shouquan (bd)
51/24. Mi’an Xianjie (1118–1186)

52/25. Po’an Zuxian (1136–1211)
52/25. Songyuan Chongyue (1139–1209)

53/26. Yun’an Puyan (1156–1226)

54/27. Xutang Zhiyu (1189–1269)

55/28/1. Nampo Jōmyō (1235–1309) Japonia. Szkoła rinzai.

53/26. Wuzhun Shifan (1178–1249)

54/27. Jingci Miaolun (1201–1261)

55/28. Ruiyan Wenbao (zm. 1335)

56/29. Huading Xiandu (1265–1334)

57/30. Fulin Zhidu (1304–1370)

55/28. Fangshan Huibao

56/29. Bifeng Xingjin

57/30. Baiyun Kongdu

58/31. Guzhuo Yuanjun

59/32. Wuji Langwu

60/33. Yuexi Yaocheng

61/34. Jifeng Jingning (zm. 1491)

62/35. Yueshang Zhisheng
62/35. Dasui Zhichao
62/35. Lushan Zhisu
62/35. Baofang Zhijin
62/35. Tianchi Zhiguang
62/35. Tukong Zhiban

63/36. Yeweng Huixiao

64/37. Wuqu Qingkong (Rukong) (1491–1580)

65/38. Wuhuan Jingchong (1540–1611)

66/39. Nanming Daoguang (1576–1620)

67/40. Puming Deyong (1587–1642)

68/41. Gao’an Yuanqing

69/42. Benzhi Mingjue

70/43. Zibo Zhenke (Zibai) (1543–1603)

71/44. Duanxu Ruhong

72/45. Chunjie Xingkui

73/46. Ciyun Haijun

74/47. Zhisheng Jiwen

75/48. Duanyuan Zhaohua

76/49. Qi’an Puming

77/50. Taoqiao Tongsheng

78/51. Wuxiu Xinkong

79/52. Honghua Yuanwu

80/53. Xiangqing Guangsong

81/54. Shoudao Xuxian

82/55. Zhengyue Benchao

83/56. Yongchang Juesheng

84/57. Fanglai Changyuan

85/58. Huowu Longcan

86/59. Weichao Nengcan

87/60. Qiliang Renfan

88/61. Miaolian Shenghua

89/62. Dingfeng Guocheng

90/63. Shanci Changkai

91/64. Deqing Yanche (czyli Xuyun) (1840–1959)

92/65. Fohui Kuanyin

93/66. Lingyuan Hongmiao (1902–1988)

94/67. Zhi’an Weijue Zhigang Weirou lub Huikong Shengyen (1930–2009)

95/67. Jianchuan

Przypisy

↑ Jiang Wu: Enlightenment in Dispute. s. 85.

Bibliografia

Jiang Wu: Enlightenment in Dispute. The Reinvention of Chan Buddhism in Seventeenth-Century China''. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 457. ISBN 978-0-19-533357-2. OCLC 156891956. (ang.).