PROFILPELAJAR.COM

HUGO BOSS AG
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Badenia-Wirtembergia
Siedziba	Metzingen
Adres	Dieselstrasse 12; 72555 Metzingen
Data założenia	1924
Forma prawna	Aktiengesellschaft
Prezes	Mark Langer
Zatrudnienie	13 764 (2015)
Giełda	Börse Frankfurt
ISIN	DE000A1PHFF7
	Położenie na mapie Badenii-Wirtembergii HUGO BOSS AG
	Położenie na mapie Niemiec HUGO BOSS AG
	48°32′10″N 9°16′55″E/48,536111 9,281944
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Hugo Boss AG – niemieckie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją odzieży oraz perfum z siedzibą w Metzingen, założone w 1924 roku przez Hugo Ferdinanda Bossa.

Główne marki przedsiębiorstwa to Hugo i Boss.

Historia

Hugo Ferdinand Boss założył pierwszą szwalnię w 1924 roku. Kilka lat później Boss musiał jednak zamknąć zakład z powodu kryzysu gospodarczego skutkującego brakiem zamówień, ale ponownie otworzył zakład w 1930 r. W roku 1931 wstąpił do NSDAP i istnieje duże prawdopodobieństwo, że szwalnia została ponownie uruchomiona głównie na potrzeby partii, a jej klientami byli członkowie szturmowych batalionów partii Sturmabteilung (SA)^[3].

W 1932 firma otrzymała kontrakt na dostawy dla Schutzstaffel (SS) mundurów projektu SS-Oberführera Karla Diebitscha, a wkrótce potem także kontrakt na produkcję mundurów dla Hitlerjugend^[3]^[4]. W okresie II wojny światowej zakład wykorzystywał robotników przymusowych, którzy pracowali w wybudowanym w Metzingen obozie pracy. Warunki życia robotników przymusowych były bardzo złe, a poprawiły się dopiero wobec zbliżania się frontów do granic III Rzeszy^[3].

Po wojnie Boss stanął przed trybunałem denazyfikacyjnym i otrzymał zakaz prowadzenia działalności gospodarczej i grzywnę w wysokości 100 000 marek i zmarł wkrótce potem, 9 sierpnia 1948 w wyniku powikłań po ropnym zapaleniu zęba. Spadkobiercą został zięć Bossa, Eugen Holy^[3].

W warunkach powojennych Holy postawił na produkcję garniturów. Już w latach 60. XX wieku marka stała się znana w skali europejskiej, a jej powiązania z nazistami zostały w świadomości społecznej zapomniane. W 1967 prezesami spółki zostali Jochen i Uwe Holy, wnukowie założyciela. Z nowym kierownictwem firma zdecydowała o odświeżenie wizerunku i stworzeniu kampanii wizerunkowej. Ambasadorami marki zostało kilku kierowców Formuły 1 oraz Sylvester Stallone, a w ramach umiędzynarodowienia marki zmieniła ona nazwę na „Boss”. W latach 80. firma rozszerzyła ofertę o odzież z kolekcji casualowych, kosmetyki i dodatki, a w połowie dekady zadebiutowała na giełdzie we Frankfurcie nad Menem. Udziały w spółce kupił Akira Akagi, ale wkrótce potem po skandalu finansowym trafił do więzienia, a pakiet akcji Bossa odkupiła firma Marzotto, jeden z dostawców surowców dla Bossa. Sprzedaż niemieckiej spółki japońskiemu inwestorowi, a następnie szybkie przejęcie jej przez inwestora włoskiego zostało skomentowane przez „Financial Times” ironicznie jako „transakcja pomiędzy państwami Osi”^[3].

Na początku lat 90. odkryto w Szwajcarii środki z kontraktów od Wehrmachtu, ale firma uprzedziła roszczenia wpłacając milion dolarów na fundusz ofiar II wojny światowej. Początek tej dekady to także kryzys gospodarczy związany z inkorporacją NRD, który spowodował spadek sprzedaży i odpływ klientów. W ramach działań naprawczych firma wróciła do nazwy „Hugo Boss”, a ofertę firmy rozszerzono na liczne linie, od formalnych do sportowych, a w 1998 rozpoczęto sprzedaż odzieży damskiej^[3].

Od 1996 przedsiębiorstwo finansuje konkurs dla artystów o nagrodę Hugo Boss Prize.

W 1999 amerykańscy prawnicy działający w imieniu ofiar Holocaustu rozpoczęli postępowanie przeciwko firmie Hugo Boss w sprawie wykorzystywania pracy niewolniczej w czasie wojny.

W 2005 Marzotto sprzedało z zyskiem swoje udziały w firmie funduszowi Permira, który kupił niemiecką firmę. W początkach XXI wieku większość produkcji miała miejsce w Izmirze i Radomiu^[3].