Horacio Casarín

Pełne imię i nazwisko	Horacio Casarín Garcilazo
Data i miejsce urodzenia	25 maja 1918 m. Meksyk
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 2005 m. Meksyk
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1936–1942 Necaxa 1942–1948 Atlante 1948 FC Barcelona 1948–1950 Real Club España 1950–1951 Necaxa 21 (17) 1950 → Veracruz (wyp.) 1951–1953 Zacatepec 1953–1955 Atlante 1955–1956 Club América 1956–1957 Monterrey
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1937–1956  Meksyk 16 (15)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1951–1953 Zacatepec 1953 Meksyk 1978–1979 Zacatepec 1979 Tecos UAG 1981–1983 Atlante
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Horacio Casarín Garcilazo (ur. 25 maja 1918 w mieście Meksyk, zm. 10 kwietnia 2005 tamże) – meksykański piłkarz występujący na pozycji napastnika, w późniejszych latach trener.

Horacio urodził się w średnio zamożnym domu w mieście Meksyk jako syn Joaquína Vidala Casarína i Carloty Garcilaso. Posiadał czworo rodzeństwa.

Casarín w młodym wieku zaczął trenować w juniorach Necaxy. Do pierwszego zespołu, w wieku 17 lat, wprowadził go węgierski szkoleniowiec Sigfrid Roth. Z początku trener umieszczał piłkarza na pozycji obrońcy, jednak szybko przekwalifikowano go na napastnika. W seniorskim zespole Necaxy Casarín zadebiutował 9 lutego 1936 w spotkaniu z Real Club España i już wtedy zdobył pierwszego gola w profesjonalnej karierze. Był podstawowym zawodnikiem drużyny tzw. "Jedenastu Braci", którzy zdobyli dla Necaxy 4 tytuły mistrzowskie w latach 30 (1933, 1935, 1937, 1938). Już w wieku 19 lat został jednym z największych idoli kibiców meksykańskich. Pod koniec 1937 roku w spotkaniu Necaxy z Asturias został brutalnie sfaulowany i doznał poważnej kontuzji, która wykluczyła go ze spotkań reprezentacji. Zachowanie piłkarza Asturias skrytykował m.in. Fernando Marcos, znany piłkarz, sędzia, trener i komentator sportowy. W 1942 roku Casarín przeszedł do Atlante, choć posiadał również ofertę z Amériki. W nowym klubie zdobył 2 tytuły mistrzowskie i 94 gole, dzięki czemu zajął drugie miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców w historii klubu, zaraz za Cabinho, który w latach 1979-1982 aż 102 razy trafiał do bramki rywala. Dzięki dobrym występom Casarína zakupiła hiszpańska FC Barcelona, w której występował jednak bardzo krótko z powodu problemów z kontraktem. Meksykanin wrócił do ojczyzny, gdzie występował w Real Club España aż do 1950 roku, kiedy to zespół rozwiązano. W latach 1950-1957 występował w drużynach takich jak Necaxa, Veracruz, Zacatepec, Atlante, Club América i Monterrey.

Łącznie w amatorskiej Liga Mayor i profesjonalnej Primera División Horacio Casarín strzelił 236 goli i zajmuje 3. miejsce wśród najskuteczniejszych Meksykanów w ojczystej lidze, zaraz za Carlosem Hermosillo i Jaredem Borgettim.

Casarín zrobił wrażenie na selekcjonerze Rafaelu Garzy Gutiérrezie w wieku 19 lat. W 1937 roku zadebiutował w reprezentacji narodowej, która niedługo potem została podzielona na dwie ekipy: "A" i "B". Drużyna "A" miała pojechać na mundial 1938 (ostatecznie Meksyk w nich nie uczestniczył), a grupa "B", do której należał Casarín miała uczestniczyć w igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów w Panamie. Casarin dopiero wieku 32 lat wystąpił na MŚ 1950, gdzie 2 lipca strzelił gola Szwajcarii w meczu fazy grupowej. Nieoficjalnie strzelił 56 goli w kadrze narodowej, jednak oficjalnie uznaje się tylko 15 z nich.

Horacio Casarín pełnił funkcję grającego trenera w Zacatepec oraz w reprezentacji Meksyku. W latach 1978-1983 ponownie trenował Zacatepec, a później Tecos UAG. Największe sukcesy w roli trenera odnosił jednak w Atlante, z którym zdobył Puchar Mistrzów CONCACAF w 1983 roku. Jego podopiecznymi w stołecznym klubie byli m.in. Grzegorz Lato i Cabinho. Casarín zmarł 10 kwietnia 2005 w wieku 86 lat w wyniku powikłań związanych z chorobą Alzheimera.

• Profil na stronie nationalfootballteams.com (ang.)
• Profil. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-01)]. na stronie fifa.com (ang.)