Członek zakonu bazylianów. W latach 1725–1729 studiował w Kolegium Urbanum przy Kongregacji Rozkrzewiania Wiary w Rzymie[2]. W kwietniu 1727 otrzymał święcenia kapłańskie. 2 kwietnia 1729 został ogłoszony doktorem filozofii i teologii. Brał udział w obradach kapituły w Dubnie (25 maja – 12 czerwca 1743), podczas której dwa odłamy bazylianów połączyły się w jeden zakon. W 1747 wybrany protoihumenem litewskiej prowincji bazyliańskiej a w 1759 na jej prowincjała. W czerwcu 1762 nominowany na tytularnego greckokatolickiego arcybiskupa smoleńskiego, konsekrowany 27 września 1763. Pełnił funkcję opiekuna katolików w Imperium Rosyjskim.
Przypisy
↑Rodzina, herbarя szlachty polskiej, t. IX, Warszawa 1912, s. 106.
↑Dorota Wereda, Biskupi unickiej metropolii kijowskiej w XVIII wieku. Siedlce–Lublin, 2013, s. 342.
Bibliografia
Ks. Kazimierz Dola, Katalog arcybiskupów i biskupów rezydencjalnych eparchii polskich obrządku grecko-unickiego od Unii Brzeskiej (1596) do roku 1945, [w:] Historia Kościoła w Polsce t. II 1764-1945, cz. 2 1918-1945, Poznań-Warszawa 1979, s. 310.
Dmytro Błażejowśkyj. Ієрархія Київської Церкви (861―1996). ― Львів: Каменяр, 1996. ― 567 С.
Izydor Patryło. Нарис історії василіян від 1743 до 1839 року // Нарис історії Василіянського Чину Святого Йосафата, Записки ЧСВВ, Секція І. ― Том 48. ― Рим: Видавництво ОО. Василіян, 1992. ― С. 183—278.
Makary Karowiec, . Велика реформа Чина св. Василія В. 1882 р. ― ч. І. ― Львів 1933. ― 225 С.
Dmytro Błażejowśkyj. Byzantine Kyivan rite students in Pontifical Colleges, and Seminaries, Universities and Institutes of Central and Western Europe (1576—1983). — AOSBM, Sectio I. — Vol. 43. — Rome 1984. — 366 P.
Meletius M. Wojnar OSBM. De Protoarchimandrita Basilianorum (1617—1804). ― Romae 1958. — 298 P.
