Henri-Joseph de Croes (ur. 16 sierpnia 1758 roku w Brukseli, zm. 6 stycznia 1842 Ratyzbonie)^[1] – flamandzki skrzypek i kompozytor.

Był synem innego flamandzkiego kompozytora, Henriego-Jacques'a de Croes. W 1775 roku, ponieważ nie mógł znaleźć pracy w Brukseli, wyjechał do Ratyzbony na dwór byłego pracodawcy swego ojca, księcia Karla Anzelma von Thurn und Taxis, w celu doskonalenia swoich umiejętności muzycznych, aby uzyskać szansę wstąpienia do orkiestry książęcej^[2]. W 1776 został skrzypkiem w kapeli księcia, a w 1783 awansował na stanowisko koncertmistrza. 15 stycznia 1777 poślubił śpiewaczkę Marię-Augustę Houdier^[3]. Żeby opłacić wesele syna Henri-Jacques de Croes sprzedał 36 mszy, 69 motetów, 28 symfonii i 32 sonaty Namiestnikowi Niderlandów Austriackich Karolowi Lotaryńskiemu^[1].

Henri-Joseph de Croes zmarł zmarł 16 stycznia 1742 w Ratyzbonie, 36 lat po śmierci żony^[1].

De Croes napisał wiele kompozycji na użytek dworski, takich jak divertimenti i partity, a także dwie symfonie i dwuaktowy Singspiel Der Zauberer (Czarodziej). Został wystawiony w 1781 roku w Ballhaus Theater w Ratyzbonie. Większość jego rękopisów zachowała się w bibliotece książąt Thurn und Taxis w Ratyzbonie. Być może napisał również inne kompozycje, które nie są przechowywane w tej bibliotece.^[4]

Obie jego symfonie (1. Es-dur napisana w 1782, 2. D-dur napisana w 1800 roku) są napisane w stylu kompozytorów ze Szkoły Mannheimskiej, w szczególności Christiana Cannabicha^[5]. Henri-Joseph de Croes napisał również kilka utworów na obecnie rzadko spotykany klarnet d'amore, oraz koncert na fagot^[5].

De Croes miał razem z Marią-Augustą Houdier dwójkę zmarłych dzieci^[1]:

• Theresia-Clara de Croes (ur. 2 listopada 1777 roku, zm. 27 stycznia 1778 roku)

• Pierre-Henri de Croes (ur. 30 kwietnia 1782 roku, zm. 15 lipca 1782)

Jego młodszy brat, Rudolphe de Croes, również był skrzypkiem w orkiestrze w Ratyzbonie^[1].