|
| Data i miejsce urodzenia
|
18 lipca 1969
Lørenskog
|
| Obywatelstwo
|
Norwegia
|
| Wzrost
|
168 cm
|
| Pozycja
|
pomocnik
|
| Kariera seniorska[a]
|
|
|
| Kariera reprezentacyjna[b]
|
| Lata
|
Reprezentacja
|
Wyst.
|
Gole
|
| 1990–2004
|
 Norwegia
|
188
|
(58)
|
|
| Kariera trenerska
|
|
|
- ↑ Aktualne na: 16 czerwca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
- ↑ Aktualne na: 16 czerwca 2024.
|
|
|
Hege Riise (ur. 18 lipca 1969 w Lørenskogu) – norweska piłkarka, grająca na pozycji pomocnika, wielokrotna reprezentantka Norwegii, trenerka piłkarska.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
W 1989 rozpoczęła karierę klubową w drużynie Setskog/Høland. Pod koniec 1995 roku wraz z czterema innymi Norweżkami dołączyła do klubu piłkarskiego Nikko Securities Dream Ladies w Japonii. W 1997 roku wróciła do Norwegii, aby ponownie grać w drużynie Setskog-Høland. W 2000 przeniosła się do Asker. W następnym roku wyjechała za ocean, gdzie potem występowała w klubie Carolina Courage. Swoją karierę zawodową zakończyła w 2006 roku w macierzystej drużynie, która w międzyczasie zmieniła nazwę na Team Strømmen.
Kariera reprezentacyjna
23 lipca 1990 roku po raz pierwszy zagrała w seniorskiej kadrze narodowej w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z Kanadą. Występowała na wielu turniejach finałowych mistrzostw Europy i świata. Jest pierwszą pod względem liczby występów zawodniczką w historii Norwegii ze 188 występami w reprezentacji[1]. Jest także drugą najczęściej występującą w historii bramkarką w reprezentacji kobiet. W 1995 z Norwegią zdobyła Puchar Świata i potem otrzymała Złotą Piłkę jako najlepsza zawodniczka turnieju.
Największym osiągnięciem piłkarki było zdobycie złotego medalu z Norwegią na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2000 w Sydney i stała się jedną z zaledwie trzech kobiet na świecie, które wygrały igrzyska olimpijskie, Puchar Świata i Mistrzostwa Europy (wraz z Gro Espeseth i Bente Nordby).
Kariera trenerska
W 2007 roku rozpoczęła karierę szkoleniową, po tym jak została mianowana na stanowisko głównego trenera w Team Strømmen. 28 stycznia 2009 roku została zaproszona pomagać trenować reprezentację kobiet USA[2]. W styczniu 2021 została mianowana tymczasowym głównym trenerem reprezentacji Anglii. 10 marca 2021 roku została również ogłoszona menadżerką drużyny Wielkiej Brytanii na opóźnionych Igrzyskach Olimpijskich w Tokio z 2020 roku. Potem stała na czele reprezentacji Norwegii do lat 19. 3 sierpnia 2022 roku została oficjalnie mianowana na stanowisko selekcjonera reprezentacji Norwegii. 1 września 2023 roku zrezygnowała z prowadzenia Norwegii po nieudanej kampanii na Mistrzostwach Świata FIFA Kobiet 2023. Następnie objęła inne stanowisko w Norweskiej Federacji Piłki Nożnej (NFF).
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy klubowe
- Setskog/Høland, Team Strømmen
- Nikko Securities Dream Ladies
- Asker
- wicemistrz Norwegii: 2000
- zdobywca Pucharu Norwegii: 2000
- Carolina Courage
- zdobywca WUSA Founders Cup: 2002
Sukcesy reprezentacyjne
Sukcesy trenerskie
- LSK Kvinner
- mistrz Norwegii: 2016, 2017, 2018, 2019
- zdobywca Pucharu Norwegii: 2016, 2018, 2019
Sukcesy indywidualne
- najlepsza piłkarka Norwegii: 1996
- zwycięzca nominacji FIFA Women's World Cup Golden Ball: 1995
- zwycięzca nominacji UEFA Women's Championship Golden player: 1993
- zwycięzca nominacji Gullklokka: 2003
- nagroda Honorowa Kniksena w 2004 roku
- trener roku w Toppserien: 2017, 2018, 2019
- nominacja do tytułu trenera roku w piłce nożnej kobiet w konkursie The Best FIFA Football Awards: 2019/20
Przypisy
Bibliografia
Składy reprezentacji Norwegii
Identyfikatory zewnętrzne:
.jpg)
