Historia osady sięga ponad 2500 tysiąca lat[2]. W późnej starożytności w granicach Cesarstwa Rzymskiego, w II-IV w. pobliżu dzisiejszego miasta istniała rzymska osada, współcześnie stanowisko archeologiczne[3]. Jedna z dwóch niegdyś znajdujących się tam rzymskich rzeźb lwów obecnie zdobi park miejski w Hartbergu[3].
We wczesnym średniowieczu sięgał tu Kaganat Awarów[4], w IX w. prawdopodobnie także słowiańskiepaństwo wielkomorawskie[5], a w X w. Węgry[6], po czym sięgnęły tu granice Marchii Styrii. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1128, była to ufortyfikowana osada graniczna na granicy z Węgrami[7]. Osadę rozbudował wówczas margrabia Leopold I. Najstarsza wzmianka o zamku pochodzi z 1147[8]. W 1254 wraz ze Styrią miejscowość została włączona przez króla Belę IV do Węgier. Po zwycięstwie Czechów nad Węgrami w bitwie pod Kressenbrunn i pokoju wiedeńskim z 1261 przeszła we władanie króla CzechPrzemysła Ottokara II[9], po czym w 1276 trafiła pod panowanie dynastii Habsburgów, która przejęła z rąk czeskich także Księstwo Austriackie. W dokumencie z 1286 Hartberg po raz pierwszy był wzmiankowany jako miasto (civitas), a w 1310 mieszczanie uzyskali prawo wolnego wyboru burmistrzów[7]. W 1469 miasto zajęli antyhabsburscy powstańcy styryjscy pod wodzą Andreasa Baumkirchera[10], opowiadający się po stronie króla Węgier Macieja Korwina[11]. W 1487 miasto zdobył Maciej Korwin i ponownie włączył do Węgier, po czym po paru latach znów przypadło Austrii[10]. W 1529 Ferdynand I Habsburg sprzedał miasto i zamek, które następnie były własnością różnych rodów szlacheckich[10]. W XVI wieku zamek został przebudowany w stylu renesansowym[10], a w XVII wieku dobudowano skrzydło z arkadami[2][8].
Podczas węgierskiego powstania Bocskaya w 1605 miasto oblegali Węgrzy. W 1619 miasto zostało obsadzone austriackim wojskiem z obawy przed ofensywą powstańców węgierskich w czasie powstania Bethlena[12]. W czasie wojny trzydziestoletniej w 1645 zorganizowano samoobronę na wypadek ataku obecnych w regionie Szwedów[13]. W 1679 do miasta dotarła epidemiadżumy, po czym izolacja miasta spowodowała niedobory żywności[14]. W styczniu 1707 do okolic miasta ponownie dotarli powstańcy węgierscy w ramach powstania Rakoczego, a jesienią zdobyli miasto[15][16]. Podczas wojen napoleońskich w 1799/1800 w miejscowym zamku Klaffenau Austriacy uwięzili około 900 francuskich jeńców wojennych, wśród których w 1800 wybuchła epidemia tyfusu, która kosztowała życie ponad 200 osób, a w 1805–1806 i 1809 miasto pozostawało pod kontrolą Francji i zostało obłożone kontrybucją i obowiązkiem kwaterunku francuskich wojsk[17].
W 1898 wzniesiono nowy ratusz[7], a w 1906 wieżę obserwacyjną[2]. Po upadku Austro-Węgier, w 1918, miasto znalazło się w składzie Republiki Austrii, a w 1938 w wyniku Anschlussu zostało anektowane przez nazistowskie Niemcy, w których składzie pozostawało do końca II wojny światowej w 1945. Główny plac miasta nosił wówczas nazwę Adolf Hitler Platz, a u schyłku wojny (4 maja 1945) SS powiesiło na tymże placu czterech domniemanych bojowników antyhitlerowskich[7].
↑Fritz Posch: Die innerösterreichische Defensionsordnung von 1575 und der „nachbarliche Sukkurs" der innerösterreichischen Länder Steiermark, Kärnten, Krain und Görz. W: Zeitschrift des Historischen Vereines für Steiermark. T. 81. Graz: 1990, s. 45. [dostęp 2020-08-31]. (niem.).
↑Fritz Posch: Die innerösterreichische Defensionsordnung von 1575 und der „nachbarliche Sukkurs" der innerösterreichischen Länder Steiermark, Kärnten, Krain und Görz. W: Zeitschrift des Historischen Vereines für Steiermark. T. 81. Graz: 1990, s. 50. [dostęp 2020-08-31]. (niem.).
