Harriot
Planeta Harriot, w tle gwiazda Copernicus i wewnętrzne planety układu – wizja artystyczna
|
| Odkrywca
|
Jack Wisdom, Debra Fischer
|
| Data odkrycia
|
2005 (odkrycie),
2007 (potwierdzenie)
|
| Charakterystyka orbity (J2000)
|
| Półoś wielka
|
0,781 ± 0,006 au
|
| Mimośród
|
0,0002
|
| Okres orbitalny
|
260,7 ± 1,1
|
| Argument perycentrum
|
205 ± 60°
|
| Czas przejścia przez perycentrum
|
2 450 080 ± 1,1 JD
|
| Charakterystyka fizyczna
|
| Masa minimalna (M·sin i)
|
0,144 ± 0,04 MJ
|
|
|
Harriot[1] (55 Cancri f) – planeta pozasłoneczna orbitująca wokół gwiazdy 55 Cancri, niewielki gazowy olbrzym o masie podobnej do Neptuna, krążący w ekosferze gwiazdy. Planeta 55 Cnc f była pierwszą, której nadano oznaczenie „f” jako piątej w układzie planetarnym.
Nazwa
Nazwa planety została wyłoniona w publicznym konkursie w 2015 roku. Upamiętnia ona Thomasa Harriota, astronoma, matematyka i etnografa, któremu przypisuje się pierwsze rysunki powierzchni Księżyca obserwowanej przez teleskop. Nazwę tę zaproponowali członkowie Królewskiego Niderlandzkiego Stowarzyszenia Meteorologii i Astronomii (Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Weer- en Sterrenkunde) z Holandii[1][2].
Odkrycie
W 2005 roku były znane cztery planety układu 55 Cancri; astronom Jack Wisdom zakwestionował istnienie najbardziej wewnętrznej planety 55 Cancri e. Stwierdził, że sygnał przypisywany tej planecie tak naprawdę pochodzi od 55 Cancri c, a zamiast gorącego neptuna w układzie istnieje niewielki gazowy olbrzym o masie 1,8 masy Neptuna (31 mas Ziemi) i okresie obiegu po orbicie równym około 261 dni[3].
Jego przypuszczenia częściowo się potwierdziły: w 2007 zespół Debry Fischer z San Francisco State University wykazał, że obie planety (e i f, Janssen i Harriot) istnieją. Odkrycie to pozwoliło skorygować parametry orbit wszystkich planet układu i wyeliminowało podejrzane sygnały z krzywej prędkości radialnej[4].
Przypisy
Bibliografia
- 55 Cnc f w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)
