Hala nr 1 jest owocem powojennej, dynamicznej odbudowy terenów targowych. Powstała w latach 1947-1948 według projektu Stanisława Kirkina i Lucjana Ballenstaedta. Architekci ci odbudowali także sąsiednią Halę Przemysłu Ciężkiego. Hala nr 1 została zrealizowana na terenach dawnego cmentarza żydowskiego. Cmentarz ten zlikwidowano specjalnie pod rozbudowę Targów, podobnie, jak zlokalizowany przy ul. Bukowskiej cmentarz świętomarciński.
Obiekt jest trójnawowy. Nawa główna ma rozpiętość 32 metrów, a nawy boczne po 10 metrów. W momencie wybudowania był to największy obiekt wystawienniczy Targów. Doprowadzono doń m.in. bocznicę kolejową ze stacji Poznań Główny dla transportu wielkich eksponatów (hala przeznaczona była głównie do wystawiania osiągnięć przemysłu ciężkiego). W 2014 gościła wystawę PWK Konkurencyjna Polska.
Piotr Marciniak, Doświadczenia modernizmu. Architektura i urbanistyka Poznania w czasach PRL, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2010, ss.262-263, ISBN 978-83-7503-113-3