HMS D2
HMS D1 bliźniaczy do D2
|
Historia
|
Stocznia
|
Vickers, Barrow-in-Furness
|
Położenie stępki
|
10 lipca 1907
|
Wodowanie
|
25 maja 1908
|
Royal Navy
|
Wejście do służby
|
29 marca 1911
|
Wycofanie ze służby
|
25 listopada 1914
|
Los okrętu
|
zatonął
|
Dane taktyczno-techniczne
|
Wyporność
|
483 ton (wynurzony), 595 ton (zanurzony)
|
Długość
|
49,7 metry
|
Zanurzenie
|
4,1 metra
|
Napęd
|
silnik spalinowy Diesla 1750 KM, silnik elektryczny 550 KM
|
Prędkość
|
14 węzłów na powierzchni 9 węzłów zanurzony
|
Zasięg
|
2500 mil przy 10 węzłach
|
Uzbrojenie
|
trzy wyrzutni torpedowych 450 mm, armata 76 mm
|
Załoga
|
25
|
HMS D2 – brytyjski okręt podwodny typu D. Zbudowany w latach 1907–1908 w Vickers, Barrow-in-Furness, gdzie okręt został wodowany 25 maja 1908 roku. Rozpoczął służbę w Royal Navy 29 marca 1911 roku. Pierwszym dowódcą został Lt. Max Horton.
W 1914 roku D2 stacjonował w Portsmouth przydzielony do Drugiej Flotylli Okrętów Podwodnych (2nd Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Cdr. Arthura G. Jamesona[1].
28 sierpnia 1914 roku pod dowództwem Lt. Cdr. A. G. Jamesona okręt brał udział w pierwszej bitwie koło Helgolandu. 23 listopada dowódca A. G. Jameson, został zmyty z pokładu i utonął. 24 listopada nowym dowódcą został Lt. Cdr. C. Head.
25 listopada 1914 roku okręt został zatopiony przez niemiecką łódź patrolową w okolicach Borkum[2]. Nikt z załogi nie przeżył.
Przypisy
Bibliografia
- Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 38. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
- Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008, s. 7-10. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).
- J. J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy, The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. Londyn: Chatham Publishing Ltd., 2006, s. 88. ISBN 1-86176-281-X. (ang.).
Linki zewnętrzne