Guinness

Ten artykuł dotyczy gatunku piwa. Zobacz też: Arthur Guinness – irlandzki przedsiębiorca, założyciel browaru St. James's Gate Brewery.
Guinness
piwo
{{{alt grafiki}}}
Właściwie nalana pinta Guinnessa
Rodzaj

stout

Data i miejsce wprowadzenia

1759
Dublin, Irlandia

Producent St. James’s Gate Brewery
Dystrybutor

Diageo, Grupa Żywiec

Odmiany

Draught, Extra Smooth, Extra Stout, Foreign Extra Stout, Mid-Strength, Nord Star

Uwagi
  • kolor: ciemnorubinowy
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Wartość odżywcza
(100 g)
Etanol od 2,8 do 7,5 g

Guinness – ciemne piwo górnej fermentacji typu stout, produkowane w 50 krajach na świecie i sprzedawane w 100[1]. Od kwietnia 2015 roku na rynku polskim Guinness dystrybuowany jest przez Carlsberg Polska.

Guinness to najpopularniejsze piwo w Irlandii, warzone w założonym przez Arthura Guinnessa browarze St. James’s Gate Brewery w Dublinie. W 1833 roku firma była największym irlandzkim browarem, a pół wieku później produkowała milion beczek piwa rocznie. Na świecie wypija się 10 milionów kufli Guinnessa dziennie, a działający od ponad 250 lat browar jest jedną z największych firm piwowarskich na całym globie. Guinness jest częścią brytyjskiego koncernu Diageo.

Charakterystyka

Guinness to bardzo ciemne piwo, ze względu na kolor często nazywane czarnym towarem (z ang. the black stuff)[2]. Produkowane jest na bazie czterech składników: jęczmienia, wody, chmielu i drożdży. Oryginalny kolor oraz wyrazisty, słodko-gorzki smak zawdzięcza dodatkowi palonego jęczmienia. Gęsta, kremowa piana, z której słynie Guinness, powstaje dzięki napełnianiu beczek mieszaniną dwutlenku węgla i azotu – wpychają one trunek, nadając pianie trwałość[3]. Pinta Guinnessa zawiera 190 kilokalorii – to piwo jest mniej kaloryczne niż piwo jasne (0,5 l jasnego piwa zawiera ok. 215 kilokalorii).

Rodzaje

  • Guinness Extra Stout (5% alkoholu, 11,67% ekstraktu początkowego) - najbardziej zbliżony do piwa Extra Stout Porter, którego recepturę w 1821 roku opracował Arthur Guinness II[4]. Extra Stout to jeden z najbardziej cenionych gatunków Guinnessa, uznawany za filar sukcesu irlandzkiego browaru. Obecnie konfekcjonowany do butelek i puszek. Optymalna temperatura podawania to 12 stopni.
  • Guinness Foreign Extra Stout (7,5% alkoholu, 17,48% ekstraktu początkowego) - jedno z najmocniejszych piw Guinnessa, sprzedawane m.in. w Azji, Afryce i USA. Choć fermentacji i leżakowaniu poddawany jest poza granicami Irlandii, to zawsze powstaje na bazie niesfermentowanego koncentratu brzeczki chmielonej, produkowanej w browarze St. James's Gate[5]. Rozlewany do butelek i puszek. Najlepiej smakuje podawany w temperaturze pokojowej.
  • Guinness Draught (4,2% alkoholu) - serwowany najczęściej w irlandzkich pubach, od 1988 roku dostępny również w puszkach i butelkach z unikalną technologią zachowania smaku. Zalecana temperatura podawania to 6 stopni.
  • Guinness Extra Smooth (5,5% alkoholu) - wyłącznie butelkowany, przeznaczony na rynek afrykański (Ghana, Kamerun i Nigeria), gatunek będący próbą połączenia klasycznie wytrawnego Guinness Extra Stout i delikatnej piany charakterystycznej dla Guinness Draught[4].
  • Guinness North Star - do skosztowania wyłącznie w Guinness Storehouse St. James's Gate Dublin[potrzebny przypis].
  • Guinness Mid-Strength - o obniżonej zawartości alkoholu do 2,8%[6], testowany od 2006[7].
  • Guinness Malta - bezalkoholowy

Przypisy

  1. ↑ New Lager Combines Refreshing Taste with Guinness Character. [dostęp 2012-05-13]. (ang.).
  2. ↑ Adrian Tierney-Jones (red.): 1001 piw, których warto spróbować. Warszawa: Muza, 2011, s. 700. ISBN 978-83-7495-985-8.
  3. ↑ Leszek Rum: Ilustrowany leksykon piwa. Poznań: Kurpisz, 2005, s. 130-131. ISBN 83-89738-20-1.
  4. ↑ a b 250 lat w czerni i bieli. [dostęp 2012-02-13]. (pol.).
  5. ↑ Adrian Tierney-Jones (red.): 1001 piw, których warto spróbować. Warszawa: Muza, 2011, s. 702. ISBN 978-83-7495-985-8.
  6. ↑ Guinness Mid-Strength. [dostęp 2012-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-19)]. (ang.).
  7. ↑ Irish Examiner: Low-alcohol Guinness set for test run. [dostęp 2011-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-05)]. (ang.).

Zobacz też

Linki zewnętrzne