Grzeszny żywot Franciszka Buły – film polski w reżyserii Janusza Kidawy, zrealizowany w 1980, w którym twórca próbuje utrwalić w fabularnej fikcji obyczajowość polskiego Śląska[1].
Fabuła
Film opowiada o losach mieszkańców Górnego Śląska w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Przedstawia realia tamtych lat – podział Górnego Śląska granicą polsko-niemiecką, problemy górnośląskich górników, strajki i kryzys gospodarczy. Tytułowy bohater, Franciszek Buła, z powodu panującej w rodzinie biedy, po śmierci ojca w wieku 15 lat podejmuje pracę w kopalni. Tam styka się z komunistycznym agitatorem, a zaproszony przez niego na spotkanie z delegatem z Warszawy, zostaje aresztowany za związki z komunistami i posądzenie o kradzież. Trafia do więzienia, w międzyczasie umiera jego matka. Po wyjściu na wolność trudni się przemytem, nielegalnym wydobyciem węgla z biedaszybów, w końcu postanawia zostać elwrem – członkiem trupy wędrownych artystów (połączenia cyrku, kabaretu i kapeli miejskiej), utrzymujących się z datków za występy na górnośląskich podwórkach. W obliczu zbliżającej się wojny trupa Franciszka Buły postanawia przeznaczyć zarobione pieniądze na zakup karabinu maszynowego dla polskiej armii. W ostatnim geście protestu Franciszek i jego kamraci oddają mocz na witające Niemców graniczne hasło.
W filmie wystąpiło wielu naturszczyków.
Obsada
Interpretacje
Choć film przypomina o udziale niemieckich mieszkańców w złamaniu polskiego oporu we wrześniu 1939 r., to według Jarosława Suchoplesa jego wymowa podkreśla wartość zniszczonej przez wojnę różnorodności etnicznej i tożsamości regionalnej[2].
Przypisy
Linki zewnętrzne
| Lata 70. |
|
|---|
| Lata 80. |
|
|---|
| Lata 90. |
|
|---|
| Seriale TV |
|
|---|