Ten sposób gry znany jest od dawna. Pierwsze pisemne ślady takiej gry pochodzą z 970, kiedy to wędrowiec grecki Czelebi zadziwił szachistów Trypolisu swoją umiejętnością gry "na ślepo".
W 1226 r. Sycylijczyk Buzzeca we Florencji rozegrał trzy partie (z czego dwie "na ślepo").
Od połowy XIX w. tego typu symultany "na ślepo" były rozgrywane przez znanych szachistów, którzy w ten sposób ustanawiali rekordy: